Odcinek 245 streszczenie (114 turecki)

Sumbul żegna się z sułtanką Hurrem oraz osobami przebywającymi w haremie.

Beyazıt przyjeżdża do prowincji Mustafy. Spotyka tam jeszcze kogoś... Huricihan. Postanawia, że weźmie z nią ślub. Pomimo protestów Mahidevran Mustafa przedstawia Mihrunnisę bratu oraz wyznaje, że jest jego żoną, w dodatku ciężarną.

Rozpoczyna się ceremonia nadania synowi Selima imienia. Sulejman przypomina taką ceremonię z udziałem Mustafy. Mały książę otrzymuje imię Murad.

Nurbanu i Nazenin ciągle sobie dogryzają. W końcu faworyta Selima kłóci się z Kadın, wyrzuca jej naszyjnik za barierkę balkonu. Nazenin próbuje go złapać, ale poręcz odrywa się i kobieta wypada z piętra. Widzimy retrospkecję, w której Nurbanu dostaje list od Hurrem z poleceniem pozbycia się rywalki. Kobieta twierdzi, że to był wypadek, a że miała świadków, wszyscy wierzą w tę wersję wydarzeń.

-------------
Do komnaty Hurrem wchodzi Sumbul. Pora się rozstać. Zarządca obiecuje, że każdej nocy przed snem będzie modlił się za sułtankę. Całuje rąbek jej szaty. Mihrimah również mówi, że bez niego ten harem nie będzie taki sam. Sumbul kłania się, ma łzy w oczach. Wychodzi.

W haremie dziewczęta ustawione są w szeregu. Dygają przed Sumbulem. Fahriye mówi, że bez niego nic nie będzie takie samo. Sumbul zwraca jej tylko uwagę, aby dbała o Hurrem i pamiętała o lekach. Prosi, aby dziewczęta wracały do pracy, a Afife i Fahriye wybaczyły mu wszystko, co zrobił źle. Sumbul wciąż ma łzy w oczach.

Beyazıt przyjeżdża do Amasyi. Uściskuje brata.
Widzimy retrospkecję, w której książę prosi Mustafę, aby zaprosił Huricihan do siebie, aby mógł ją odwiedzić.
Beyazıt widzi sułtankę, przytulają się. Mówi jej, że jest przy niej. Huricihan zwraca uwagę na zasługę Mustafy. Książę mówi, że upór Beyazıta mógł sprowadzić kłopoty.

Nurbanu chwali się, jak dobrze przyjmuje Nazenin. Jedna ze służących przechyla filiżankę, Nazenin zwraca uwagę, że służby jednak nie wychowała. Nurbanu wspomina, że nie było lepszej służącej od dawnej Valerii. Nazenin cieszy się, że role się odwróciły.

Sulejman stoi zamyślony. Do komnaty wchodzi sługa, władcy wydaje się, że to młody Ibrahim. Sułtan odwraca się, uśmiech wstępuje na jego twarz. Okazuje się, że to jednak Lokman Ağa, było to tylko złudzenie.

Sulejman przypomina sobie, jak nadawał imię Mustafie. Teraz bierze syna Selima w ramiona, nadaje mu imię Murad. Canfeda zanosi chłopca do kołyski, zgromadzenie modli się. Nurbanu dziękuje za ten zaszczyt i całuje dłoń władcy. Następnie Selim zostaje w komnacie z Nurbanu.

Huricihan nie wiedziała, co robić, kiedy dostała list od Mustafy. Boi się, co nastąpi. Beyazıt ma pewien pomysł. Chce wziąć z Huricihan tajemny ślub. Mustafa przedstawia bratu Mihrunnisę i wyjawia mu swój sekret.

Mahidevran martwi się, aby wieści o małżeństwie syna nie dotarły do niepowołanych osób.

Sulejman wybiera się z Selimem do meczetu. Wybacza mu, a resztę zostawia między synem a Bogiem. Następnie wraca do seraju. Nie chce jednak witać się z rodziną, szybko ją odprawia. Na korytarzu Fatma i Hurrem dowiadują się od Lokmana o śmierci Nazenin. Fatma jest przekonana, że to sprawka rudowłosej. ,,Niech jej ziemia lekką będzie" - triumfalnie odrzeka Hurrem.

Odcinek 244 streszczenie (113/114 turecki)

Sümbül aga popada w rozpacz po miłosnym zawodzie. Hürrem postanawia go wyzwolić. Sulejman niespodziewanie przyjeżdża do Manisy, do księcia Selima i zastaje syna pijanego. Selim błaga o wybaczenie...

Odcinek 243 streszczenie (113 odcinek turecki)

Hurrem jest w komnacie sułtana. Początkowo panuje milczenie. W końcu Sulejman wspomina, kiedy powiedziała, że ufa tylko jej. Teraz ona zostawiła go samego, nie został mu nikt, komu może ufać. Hurrem wie, że zawiniła, ale miała swoje powody. Tłumaczy, że doszło już do tylu zdrad, że nie wiadomo, komu można zaufać. Wie, że sułtan najbardziej obawia się zdrady - ona także, dlatego chciała ich zabezpieczyć. Wszystko robi z myślą o nim. Sulejman nie wie, jak ma jej wierzyć. To, co zrobiła, jest najgorszą ze zdrad. Sułtanka przysięga, że chodzi jej o ukochanego i dzieci. Władca odprawia ją dłonią, rozkazuje odejść. Sam dręczy się tą sytuacją niesamowicie. Marszczy twarz, to płacz (?).

Hurrem spotyka Fatmę na korytarzu. Siostra sułtana każe jej porzucić maskę, widzi jej załamanie. Tym razem sułtan jej nie wybaczy. Hurrem odpiera, że Sulejman wie o jej ogromnej miłości. Fatma przyznaje jej rację, lecz tym razem przekroczyła granicę. Faworytę zaślepiła pycha. Wspomina Ibrahima, jego pycha także doprowadziła do zguby. Hurrem twierdzi, że ona tak nie skończy. ,,Nie ma już odwrotu, to koniec" - twierdzi Fatma.

Rustem pyta się Mihrimah, czy wiedziała o sekretnej komnacie. Żona początkowo mu nie wierzy, to niemożliwe. Sułtanka zaczyna rozumieć, gdzie znikała matka. Wezyr martwi się, że Hurrem mu nie ufa. Mihrimah twierdzi, że widocznie ma powody.

Gulfem przesiaduje z Fatmą i Nazenin. Twierdzi, że Hurrem i tak spadnie na cztery łapy, a potem się zemścić. Nazenin boi się, że to ona dostanie cięgi.

Hurrem pyta się Fahriye i Sumbula, kto ją zdradził, krzyczy. Oboje przeczą. Nagle Sumbul przypomina sobie, kiedy pijany powiedział o wszystkim Çevher. Opowiada o tym Hurrem. Sułtanka krzyczy na niego, sługa nie chce uwierzyć jednak w winę handlarki.

Lokman informuje sułtana, że sekretna komnata została zamurowana. Władca go odprawia, stoi na balkonie.

Hurrem otwiera szkatułę, coś wyjmuje. Następnie podchodzi do Sumbula. Chce zostać z nim sam na sam. Sługa tłumaczy, że wszystko zrobił nieświadomie. ,,Przez Ciebie i Twój długi język mogę wszystko stracić. Zapłacisz za to" - sułtanka podaje mu flakonik z trucizną. Sumbul wychodzi z komnaty z nim w ręce. Przytrzymuje się ściany, dopiero później idzie dalej.

Następnego dnia ma w ręce biały pakunek. Puka do drzwi domu Çevher. Przez dłuższy czas nikt nie otwiera. Dopiero później kobieta ukazuje się w drzwiach. Sumbul tłumaczy, że przyniósł dla niej przekąskę od strażników.

Rustem rozmawia z Zalem. Chce, aby zajął się szpiegowaniem Çevher, szczególnie z kim się kontaktowała.

Sumbul i Çevher siedzą razem. Kobieta jest uśmiechnięta. Sługa podaje jej jedzenie. Çevher zaczyna jeść. Informuje, że musi pojechać do chorej ciotki, jest już ona stara. Zarządca nazywa to ucieczką. W pewnym momencie Çevher się przybliża i prosi, aby pojechał razem z nią. Kochają się przecież. To akurat jest prawdą. Mogą przyjąć jakieś sieroty pod swój dach, będą rodziną. W trakcie słów kobieta zaczyna ciężko oddychać, kasłać. Sumbul bierze ją za twarz, pyta się, kto jej kazał to zrobić. Kobieta mówi tylko, że to osoba, która chce posadzić Mustafę na tronie, ma władzę i jest wrogiem Hurrem oraz Rustema. Potem dodaje, że to Yavuz. Çevher wyznaje, że pokochała Sumbula. Nie dochodzi jednak do pocałunku, ponieważ kobieta traci życie. Sumbul zaczyna płakać.

Mężczyzna wraca do pałacu. Doskonale niego chodzą ludzie, a on stoi z kamienną twarzą, po której spływają łzy.

W.Kutahyi Beyazıt ćwiczy w lesie z dwoma mieczami. Naprzeciwko niego stają janczarzy. Książę dobrze sobie radzi, nawet walcząc wręcz. W pewnym momencie Lala przerywa walkę, trzeba przygotować się do obrad. Książę i tak mówi, że zrezygnował z miłości i jakichkolwiek działań, a Lala sam go wydał. Teraz nic już nie ma znaczenia. Mustafa tłumaczy, że w razie śmierci sułtana to Beyazıt jest najbliżej stolicy.

Sumbul jest przed Hurrem. Informuje, że jacyś wpływowi ludzie działają na korzyść Mustafy, a on sam o niczym nie wie. Çevher wspomniała tylko o Yavuzie. Hurrem chce natychmiast zacząć działać.

Tymczasem Yavuz szuka Çevher. Od sąsiadek dowiaduje się o śmierci kobiety.

Mihrimah spotyka się z Cihangirem. Hurrem rozmawia tymczasem z Rustemem. Książę jest zaskoczony postępowaniem matki. Mihrimah mówi jednak, że to normalne, iż nikomu nie ufa. Nie chce, aby brat mówił o pysze swojej matki.

Tymczasem Hurrem mówi Rustemowi, że on sam chce ją z sobą skłócić. Wezyr zwraca uwagę, że mają swój los w rękach drugiego. Sama tej wojny nie wygra. Ona wie, że nigdy jej nie zdradził, co sama wie z podsłuchiwania. Sułtanka chce być przygotowana na każdą ewentualność, to jej odebrano syna i wyrwano serce. Gdzie on wtedy był?,,Wszystko co robię, ma swoją przyczynę, pamiętaj." Nie chodzi tylko o stosunki z sułtanem. Wrogowie są między nimi, chcą ich zniszczyć i posadzić na tronie Mustafę. Rustem wspomina wizytę Jastrzębia. Prosi Hurrem tylko o zaufanie. ,,Nie powiwrzyłabym córki komuś do kogo nie mam zaufania" - odpowiada sułtanka.

Ludzie krzyczą imię księcia Mustafy, kiedy przechodzi on rynkiem. Dzięki niemu mieszkańcy Amasyi mają swój przytułek, drugi jest dopiero w stolicy. Mężczyźni chwalą, że prowincja rozkwita.

Później Yavuz informuje Atmacę, że Çevher nie żyje. Mężczyzna zabiera forum do Reisa. Tymczasem szpiegują ich ludzie Rustema i Hurrem. Atmaca odwraca się i napotyka ich spojrzenia. Szpiedzy gonią ludzi ze Stowarzyszenia.

Tymczasem Rustem wypisuje dokoment. Ma na twarzy uśmiech.

Szpiedzy szukają Yavuza i Atmacy. Mężczyźni zaskakują ich i walczą. Zostają okrążeni, nie mają broni, ale nie poddają się. Pokonują przeciwników.

Rustem informuje Sulejmana, że z Amasyi przychodzą listy i prośby. Pokazuje jeden z nich. Kupcy skarżą się na księcia, podobny bierze łapówki i faworyzuje bogaczy. Sulejman nie może tego ignorować. Rustem sugeruje, że może poradzić się okolicznych gubernatorów. Władca przyznaje mu rację.

Atmaca informuje Piri Reisa o śmierci Çevher. Yavuz sugeruje, że kobieta wszystko opowiedziała. Reis każe im się ukryć. Myśli, że władca nie wybaczy jednak Hurrem.

Zal Mahmud spotyka się z Rustemem. Informuje, że obserwowali dom handlarki. Śledzili mężczyznę, a tam przyszedł, ale dwaj ludzie zabili jego osoby. Wezyr chce dostać informacje o Jastrzębiu. To drugi błąd Zala, przy trzecim straci życie.

Sulejman otrzymuje list od Selima z Saruhanu. Syn księcia przyszedł na świat. Afife jest w komnacie. Informuje, że Hurrem chce się z nim spotkać.

Rudowłosa cieszy się z narodzin wnuka, mój to poprawi jej stosunki z sułtanem. Do komnaty wchodzi Afife. Władca niej chce jej jednak widzieć. Uśmiech schodzi z twarzy Hurrem. Chce zostać sama.

Yahya informuje, że Fatma przysłała list. Mustafa czyta go, tajemnica Hurrem wyszła na jaw. Jest zadowolony. Yahya mówi, że czas ruszać w drogę.

Fidan znalazła kobietę, która będzie udawać ciężarną. Do sułtana wchodzi Mihrunnisa. Ma dobre wieści - odkryto sekretną komnatę. Książę wyjechał, aby powitać gościa.

Rustem dyktuje skrybie pochwalne treści listów, które są wysłane do ludzi z Amasyi i okolic z prośbą o opinię na temat Mustafy. Następnie informuje Hurrem, że wiadomością dotarły na miejsce. Powinni odnieść duże zwycięstwo. Hurrem martwi się o sułtana. Wezyr sugeruje, że coś się zmieni, kiedy pojadą razem do Manisy, a wrogowie zobaczą jej siłę.

Odcinek 242 streszczenie (113 turecki)

Mustafa wyjeżdża do Manisy. Mihrunnisa nie zdradza mu, że Jastrząb miał ją zabić. Mahidevran chce ukryć ciężarną Mihrunnisę poza pałacem, w jej gospodarstwie, lecz Mustafa się na to nie zgadza. Mówi, że jego dziecko ma swoją matkę i żadna obca kobieta nie będzie go w przyszłości wychowywać.

Çevher spotyka się z Yavuzem. Dostaje od niego pieniądze, w porcie czeka na nią statek, który zabierze ją w bezpieczne miejsce. Kobieta nie chce jednak wykonać rozkazu, co pomyśli sobie Sumbul, kiedy jej nie odnajdzie?

Sułtanka Fatma knuje intrygę, która ma zdyskredytować Hürrem. W tym celu kontaktuje się z Rustemem i Atmacą. Mówi wezyrowi, że nie wie on wszystkiego o swojej ulubionej sułtance. Każe czekać mu w sali obrad na jej człowieka, a wtedy wszystkiego się dowie.

Atmaca odwiedza wielkiego wezyra. Jednocześnie Fahriye przekazuje wiadomość o tym Hurrem, sułtanka natychmiast wybiera się do tajemnej komnaty. Fatma cieszy się, będzie to wielki dzień jej triumfu. Atmaca przekazuje Rustemowi, że nie powinni rozmawiać w tym miejscu - Hurrem wszystko słyszy. Wezyr nerwowo rozgląda się po komnacie.

Tymczasem Hurrem jest mocno zaskoczona. Szybko wychodzi z pomieszczenia, Sumbul otwiera ukryte przejście. Na sułtankę na korytarzu czeka już wściekły Sulejman.

Wesołych Świąt!

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia
chciałabym złożyć Wam najserdeczniejsze życzenia!
Miłości - niczym między Hatice i Ibrahimem
Sprytu i szczęścia - Hürrem
Radości z życia - jak u Fatmy
I spokoju - niczym u Valide, szczególnie dla każdej matki.
Ambicji i osiągnięcia własnych celów - i z Rustema przykład w kilku kwestiach można brać
Poczucia humoru - podobnego do tego Sumbula
Czasu spędzonego w rodzinnym gronie - docenienia wartości tak mocno honorowanych przez Mustafę
Spotkania na swojej drodze ludzi wiernych i szczerych - jak Atmaca, Yavuz i Yahya
Pogody ducha podczas pokonywania trudności, które będą stawać na Waszej drodze - niczym Cihangir
Doświadczenia sprawiedliwości - bardziej tej Salomonowej niż Sulejmanowej

A przede wszystkim, abyście mogli cieszyć się każdą chwilą, doświadczać Bożej miłości na każdym kroku i przeżywać te wspaniałe chwile w gronie najbliższych i przyjaciół.
Wesołych Świąt!

Kolaże - Kösem

Odcinek 241 streszczenie (112/113 turecki)

Fatma czeka z niecierpliwością na Sokollu. Męża spóźniony przychodzi.

Selimem i Nurbanu dołączają do towarzystwa.

Fatma winszuje admirałowi. Następnie mówi, że chce go bliżej poznać. Podobno służy Hurrem? Mehmed mówi, że szanuje wszystkie sułtanki, a najbardziej sułtana. Fatma chce, aby zachował lepiej ostrożność. Może kiedyś się to zmieni? Admirał wychodzi.

Wieczerza u Mihrunnisa trwa w najlepsze. Bracia śmieją się, spędzają razem czas. Wzrok Beyazıta i Selima spotyka się na chwilę. Selim wspomina, kiedy brat przegrywał z nim w walce na miecze. Mihrimah pokazujemy bratom szkatułę, którą dostała od ojca, a on od weneckiego doży. Chcą sprawdzić, jak to działa. Mihrimah wspomina, kiedy Beyazıt rozłożył to dawniej na drobne kawałki, bo Selim powiedział, że w środku jest dżin. Od tego rozpoczęła się ich kłótnia.

Mihrunnisa jest smutna, Mustafa ma coraz więcej wrogów. Nadchodzą trudne czasy. Yahya twierdzi, że jej obecność dodaje księciu sił, zmienił się. Kobieta twierdzi, że mąż jest i dla niej wsparciem, chociaż musimy się bać także i o własne życie.

Atmaca siedzi w tawernie. Dosiada się do niego kobieta.

Cevher śpi z Sumbulem. W pewnym momencie do pokoju wchodzi mężczyzna z nożem, jest zły, że nie wykonała ona zadania.
Kobieta budzi się z krzykiem. To był tylko sen. Martwi się, co teraz zrobi.

Kobieta zaprasza Atmacę na górę. Mężczyzna nie chce jednak zapomnieć. Wspomina, że zobaczył pewną kobietę (Mihrunnisę) po raz drugi nadzieje brzegiem rzeki. Wciąż pamięta tamtę scenę. Wystarczyło jedne spojrzenie, aby zgubić się w jej oczach. Zabił już wielu ludzi i nie pamięta twarzy żadnego z nich. Czy teraz uda mu się zapomnieć?

Nurbanu cieszy się z ciąży, to już szósty miesiąc. Mihrunnisa chciałaby odwiedzić wszystkich braci, a najpierw Mustafę. Selim wspomina, kiedy Beyazıt przyjechał do niego potajemnie, trzeba przecież uprzedzić, a nie wkraczać. Mustafa próbuje uspokaja braci. Nikt nie ma zamiaru ich atakować. Selimem wychodzi z Nurbanu, Beyazıt zarzuca mu, że brat jak zwykle ucieka. Książę zatrzymuje się i Beyazıt z Selimem zaczynają się bić. Mustafa ich rozdziela. Selim krzyczy, że braci opętała zazdrość, bo jest on w prowincji koronnej. Wychodzi z pałacu wraz z Nurbanu.

Reszta rodzeństwa wciąż jest razem, siedzą przez dłuższy czas w milczeniu. Mihrimah jest zła, że Beyazıt do tego dopuścił. Mustafa obawia się konsekwencji, kiedy sułtan się dowie. Sułtanka obwinia się, że to ona zaprosiła braci.

Selima jest wściekły. To zapowiedź sporów, które nadejdą po śmierci Sulejmana. Nie jest głupi, według nich nie zasłużył na Manisę. Pokazuje Nurbanu pierścień od ojca, wyrzuca go na podłogę. Skoro braciom na nim zależy, mogą go zabrać. Nurbanu nalewa mężczyźnie wina.

Mihrunnisa wiesz widzi się w lesie z Mustafą.
Atmaca zastanawia się, co teraz będzie. Yahya zostawia wszystko przeznaczeniu.
Mihrunnisa tęsknię za mężem. Chce już wrócić do Amasyi, nic ją już nie łączy z Kostantynopolem.

Rustem spotyka się z Sokollu. Chce wiedzieć, gdzie był wczoraj, znać każdy krok. Pierwszą inspekcję floty admirał zrobi razem z nim.

Cevher spotyka się z Yavuzem. Przekazuje wieści, które usłyszała od Sumbula na temat sekretnej komnaty Hurrem,  z której podsłuchuje ona obrady Dywanu.

Atmaca przychodzi po Mihrunnisę.

Fatma widzi, że coś trapi Mustafę. Księcia nie obchodzą jednak Sokollu. Mahidevran równie się martwi. Księcia poruszyły wczorajsze wydarzenia, walka braci. Jeśli raz poleje się krew, każdy na tym ucierpi.

Selim wciąż śpi. Widzi Mustafę i Beyazıta klęczących przed nim w białych szatach. Bierze miecz i podchodzi do Beyazıta. Bierze go za włosy. Przychodzi jeszcze jednak Cihangir. Beyazıt i Mustafa się śmieją.
Książę budzi się, woła straże.

Huricihan nastraja skrzypce. Fatma ją obserwuje. Pyta się, czy sułtanka jest na nią zła. Huricihan nie chciała jej tylko obarczać problemami. Melek szepcze coś Fatmie na ucho. Sułtanka się cieszy, jeśli to prawda, to będzie koniec Hurrem.

Atmaca prowadzi Mihrunnisę lasem. Kobieta jest niecierpliwa.

Nurbanu chce się natychmiast widzieć z Hurrem. W środki jest jednak Mihrimah. Zdaje relację z kolacji w jej pałacu. Matka ją jednak uspokaja. To wszystko minie. Nurbanu wkracza do komnaty. Selim poszedł prosić o zwolnienie ze stanowiska.

Fatma idzie z Melek sprawdzić, gdzie może być sekretna komnata. Sułtanka wspomina, kiedy spotkała na korytarzu Sumbula.

Tymczasem Hurrem spotyka Selima na korytarzu.
Sulejman jest pogrążony w lekturze. Lokman Ağa zapowiada nadejściem księcia. Władca prosi syna do siebie.

Hurrem jest wściekła na syna. Jeśli sułtan mianuje na jego miejsce Mustafę? Zabrania mu rezygnacji.
Selim wchodzi do środka. Całuje dłoń ojca, a następnie prosić o zwolnienie ze standardem gubernatora Manisy. Nie jest w stanie dźwigać ciężaru. Sulejman jest zły na syna. Książę wyjaśnia, że decyzja ojca doprowadzi do tragedii, ma na myśli jego relacje z braćmi. Nie może zaznać spokoju. Woli wyjechać i oddać Manisę. Władca wzywa Lokman Ağę.

Fajna penetruje korytarz. W pewnym momencie płomień świecy się porusza.

Hurrem spotyka przed komnatą sułtana Mustafę. Książę wyjaśnia, że ona sama skłóciła swoich synów. On zawsze będzie kochał swoje rodzeństwo, ale wobec niej i Rustema będzie bezwzględny. Nadciągają także Beyazıt i Cihangir.

Mihrunnisa chce wiedzieć, ile będą iść. O co chodzi? Atmaca wyciąga sztylet. To najlepsze dla księcia. Kobieta patrzy mu prosto w oczy, ma ostatnią prośbę. Chce umrzeć bez rozlewu krwi. Nie można przelać krwi z rodu Osmanów. Jest w ciąży.

Melek próbuje odsunąć drzwi, nie może jednak tego zrobić. Wzrok Fatmy spoczywa na latarni. Porusza nią, a wrota otwierają się. Kobiety wchodzą do środka. Wchodzą do pomieszczenia, widzą otwór w ścianie, z którego słychać odgłosy z posiedzenie Dywanu. Fatma szepcze, że to już koniec Hurrem.

Sulejmana patrzy na swoich synów w swojej komnacie. Wezwał ich do siebie, bo musi przypomnienie, iż to on mianował Selima gubernatorem Saruhanu i jeśli ta decyzja będzie podważona, zostanie to odebrane jako zniewagę sułtana. Nikt nic nie mówi, wiec niech posłuchają - dopóki Sulejmana żyje, Selim będzie władał Manisą. Mustafa i Beyazıt są rozczarowani, a Hurrem i Selim dumni.

Nurbanu powstrzymuje Selima przed piciem. Książę wspomina jednak słowa ojca, jest dumny. Bracia byli cicho jak trusie

Tymczasem Beyazıt żali się matce. Hurrem prosi, aby gniew nie zaślepił syna. Ojcu chodzi tylko o Mustafę. Beyazıt śmieje się, oby wszyscy byli uczciwi jak Mustafa.

Fatma spotyka się z Mahidevran i Mustafą. Matka księcia wyznaje, że Selim został wyznaczony na następcę sułtana. Fatma zdradza jednak tajemnicę Hurrem o komnacie. Jest dumna, to koniec.

Odcinek 240 streszczenie (112 turecki)

Mustafa ze świtą idą do Turgut Reisa. Marynarz składa kondolencje, wyznaje, że największym marzeniem Barbarossy było, aby to książę został sułtanem. Mustafa życzy sobie, aby to on został następcą pirata.

Hurrem mówi Rustemowi, że Turgut nie może zostać admirałem floty. Już podjęła decyzję, to Mehmed Sokollu nim zostanie. Dawno o nim myślała, jest najlepszy. Sulejman również docenia jego zasługi.

Mustafa spotyka się z zapłakaną Mihrunnisą. Kobieta czuje się samotna, ojciec, który tak ją kochał, odszedł na zawsze. Książę ściska jej dłonie, zapewnia o swoich uczuciach i przytula kobietę.

Hurrem rozmawia z Selimem. Jest zła, że znów pokłócił się z bratem. Wie, że obaj nie są niewiniątkami. Dołącza do nich Beyazıt. Sułtanka zwraca im uwagę, że muszą się pogodzić. Bracia zgadzają się tylko w jednym - jest to niemożliwe. Hurrem prosi Beyazıta, aby to Mustafę, a nie Selima uznawał za wroga. Książę nie chce, aby matka się wtrącała.

Cihangir oznajmia Mustafie, że Beyazıt nie może teraz spotykać się z Huricihan. Straszy brat zwraca uwagę, córka to za sprawiedliwość - za wyjazd ze swojej prowincji on sam musiał zagładzić Ali Agę

Sulejman znowu zaczytuje się. Hurrem przynosi mu owoce, siada obok. Chce, aby ukochany opowiedział, co go trapi. Władca okłada książę, myśli wciąż o synach. Popełniają tak wielkie błędy, że zaczyna szukać winy nie w nich, lecz w sobie. Hurrem stwierdza, że nie można zadowolić wszystkich. Zobaczą oni sens wszystkich decyzji, kiedy nadejdzie odpowiednia pora. Przytacza pewną przypowieść o Mojżeszu i Hizirze. Oni również byli niecierpliwi, ale w końcu się zrozumieli.

Hurrem opowiada, a w międzyczasie widzimy Selima pijącego wino. Mustafa zamartwia się, siedzi przy dokumentach. Beyazıt zajmuje się malowaniem kafelków. Cihangir wpatruje się w okno, po którym spływa deszcz.

Hurrem kończy opowieść. Prosi, aby zaczekał i robił to, co uznajemy za słuszne. Sulejmana wspomina, że śmierć Barbarossy przypominają mu o jego samotności, ale jej słowa sprawiają, że o tym zapomina. Na całym świecie ufa tylko jej, przytulają się.

Atmaca kroczy po pokładzie statku, zchodzi do kajuty. Pyta się, czy decyzja o zabiciu Mihrunnisy jest aktualny. Mężczyzna, który zawiaduje organizacją, odwraca się. To Piri Reis. Mówi, że tu chodzi o przyszłość Imperium. Tysiące osób jest w stanie oddać życie za tę sprawę, kim jest jedna kobieta?

Sulejman przegląda dokumenty. Wszyscy wskazują na Turgut Reisa na stanowisko admirała. Rustem zwraca uwagę, że jest on jedzie zbyt nieposkromiony, podobny do Barbarossa. Może szambelan Mehmed Sokollu by się sprawdził? Zna zasady, ukończył Akademię Pałacową. Władza chce porozmawiać z kandydami.

Sumbul przychodzi do Cevher. Przyniósł jej chałwę z pistacjami. Musi jednak szybko wracać, w pałacu wrze. Kobieta jest smutna, że mężczyzna nie tęskni za nią. Zarządca niedługo wróci. Kobieta odwraca się zamyślona.

Huricihan spacerując w ogrodzie. Beyazıt odciąga ją od alejki. Musiał ją zobaczyć. Wie, że nie zrezygnuje z tej miłości. Nadchodzi Fahriye Kalfa. Huricihan wyznaje, że nie odstępuje jej na krok. Ostatnio kiedy się ukrywali, coś jeszcze się wydarzyło. Beyazıt składa na jej ustach pocałunek, sułtanka odchodzi.

Nurbanu melduje się Hurrem. Nie słyszała o donosie Selima. Sułtanka zwraca jej uwagę, aby nie cieszyła się tak z ciąży. Przy pierwszym błędzie odeśle dziewczynę z Manisy.

Fatma informuje Mustafę, że z pewnością Turgut Reis zostaniesz admirałem. Melek mówi im, że sułtan wezwał do siebie Turgut Reisa i Mehmeda Sokollu. Sulejman podejmie decyzję.

Hurrem idzie do tajemnej komnaty. Sumbul ma za zadanie pilnować, aby nikt się nie dowiedział o niej.

Rustem wchodzi na salę obrad, książęta siedzą z boku. Sulejman widzi wszystko z góry. Turgut przypomina sobie swoją rozmowę z sułtanem, kiedy to informował, że zamierza podążać drogą Barbarossy. Wezyr czyta werdykt - Mehmed Sokollu zostaje nowym admirałem.
Sulejman też przypomina sobie rozmowę, tym razem z Sokollu. Powiedział on, że zamierza podążać tylko drogą sułtana.

Fatma rozmawia z Mahidevran. Widzi Sumbula na końcu korytarza. Podchodzi bliżej, sułtanka coś podejrzewa. Zarządca upuszcza perły, udaje, że zbiera. Fatma pyta się, czy obrady skończone, gdzie jest Hurrem? Sumbul kłamie, że nic nie wie, a sułtanka wyszła do ogrodu. On chodzi wszędzie, sprawdza, co ludzkie robią. Fatma zwraca uwagę, że kiedyś Hurrem go wykończy. Kiedy odchodzą, oddycha z ulgą.

Obrady są zakończone. Beyazıt składa gratulacje Sokollu. Wszyscy wychodzą, ale Rustem zatrzymuje admirała. Również winszuje stanowiska, zwraca jednak uwagę, że to on protegował go przed sułtanem, poręczył także przed Hurrem. Tymczasem sułtanka słucha wszystkiego, jest zdziwiona. Wychodzi i stwierdza, że nawet Rustemowi nie może już ufać. Sumbul cieszy się, że Sokollu jest admirałem. Musi jednak wyjść na targ.

Yahya idzie do Mustafy. Informuje, że Mehmed Sokollu stoi raczej po stronie Hurrem i dzięki niej wspiera ich także sułtan. Książę zwraca uwagę, że wszyscy dowódcy są jednak im oddani, nie stracili floty.

Atmaca przychodzi do Mihrunnisy, która jest na statku ojca. Kobieta płacze, chce zabrać jego rzeczy. Nawet on nie może uniknąć śmierci. Jastrząb wyciąga nóż. Mihrunnisa pokazujemy pistolet z jednej z wypraw Barbarossy. Chce dać go jemu, ojciec bardzo go lubił, dlatego powierzył ją opiece Jastrzębia.

Sumbul jest w domu Cevher. Kobieta częstuje go alkoholem.

Mahidevran jest zła, powoli wszystko tracą. Fatma łudzi się, że Sokollu wesprze Mustafę. Zresztą książę da sobie radę, to jeszcze nie koniec. Pojawia się Huricihan, jednak szybko idzie do hamamu. Na zewnątrz oddycha z trudem.

Mihrimah jest w komnacie matki. Dowiaduje się, że Sokollu jest nowym admirałem. Matka martwi się o konflikt Selima i Beyazıta. Mihrimah chce wydać u siebie przyjęcie i zaprosić braci.

Huricihan zakrada się do komnaty Beyazıta. Mówi, że Fatma mu nie sprzyja. Książę uspokaja ją, że przecież Mustafa nic mu nie zrobi. Sułtanka przytula się do księcia, martwi się o niego. Beyazıt mówi, iż matka go wspiera, ale Huricihan stwierdza, że najważniejsze to dotrzymać obietnic w czasie wojny.

Fahriye szuka księcia, widzi tylko Nurbanu. Chce zaprosi go na wieczór do Mihrimah.

Sumbul spędza czas w towarzystwie Cevher, upił się już. Zaczyna opowiadać o przejeździe książąt, ale dzięki Sokollu wreszcie trochę odetchnął. Admirał spowodował, że przez niego mało nie został wydany. Przyszły dwie sułtanki, a Hurrem była w komnacie, on stał na straży. Nie miał wyjścia, musiałbym poświęcił naszyjnik. Cevher dalej się dopytuje. Okazuje się, że to tajemna komnata, w której słychać obrady Dywanu.

Sokollu jest zatrzymany przez służącego. Otrzymuje liścik. Melek wszystko widzi, natychmiast idzie do Fatmy i informuje ją, że zaproszenia dotarło już do Paszy.

Mihrimah nadzoruje przygotowania do przyjęcia. Rustem dołącza do niej, wrócił wcześniej. Sułtanka zwraca uwagę, że to wieczerza dla braci. Wezyr życzy jej miłej zabawy, skoro te kolacja tylko dla członków dynastii.

Nurbanu idzie do Selima. Co się z nim dzieje? Dlaczego tak ją traktuje? Książę mówi, że nie idzie do Mihrimah. I tak wszyscy go nienawidzą. Nurbanu radzi, aby to inni, nie on popełniali błędy. Selim mówi, że coraz częściej wspomina dzieciństwo. Kobieta w końcu przyznaje rację - skoro chce się bać? Chce go podpuścić.

Mihrimah wita braci. Selim nie przyjechał z nimi. Beyazıt cieszy się, będzie weselej. Sułtanka próbuje go uspokoić. Bracia siadają, a siostra wymyka się. Przyjechał Selim, ale przyjechał z nim jeszcze ktoś - Nurbanu. Kroczą oni korytarzem, sułtanka obserwuje ich.

Turecki część 31 'serialowe' słówka

Miała być gramatyka, ale że jako zabieram się za jej opisywanie niczym sójka za morze przynajmniej krótki inny przerywnik :-)

Hoşgeldiniz! - hoszgeldynys - witaj!
Asla! - asla - nigdy!
Sabahlar - sabahla: - poranek
Nefes! - nefes - oddychaj!
Nasılsın? - nasylsyn - Jak się czujesz? Co u ciebie?
Güzel - gjyzel - piękny, pięknie
Senaryo - scenariusz
Müzik - muzyka
Yönetmen - reżyseria
Muhteşem Yüzyıl - Wspaniałe Stulecie

Memy część nr 2

Kopiowanie bez zgody autorek i podania źródła zabronione 

Odcinek 239 streszczenie

Fatma wpada do komnaty Huricihan i pyta się, co wynikło z jej rozmowy z Mihrimah. Sułtanka jednak szybko wychodzi.

Sulejman pracuje nad mapą. Do środka wchodzi Huricihan. Ma ze sobą pewien prezent. Przyniosła sułtanowi pamiętnik swojego ojca. Sulejman poznaje zeszyt swojego najlepszego przyjaciela. Huricihan wspomina związki pomiędzy nimi, zresztą to władca podarował go jej ojcu. Wiele słyszała o śmierci ojca, ale ona nie uwierzy, że to najlepszy przyjaciel skazał na śmierć jego ojca. Ten zeszyt dowodzi, że ma rację. Każda strona jest poświęcona Sulejmanowi. Zostawia go na biurku, władca jest poruszony. Huricihan dodaje, że Beyazıt również jest gotów oddać wszystko za miłość ojca, a następnie wychodzi.

Sulejman wychodzi na balkon, ciężko dyszy. Dręczą go wyrzuty sumienia.

Nurbanu chce wiedzieć Selima, Gazanfer mówi jej, że książę jest w hamamie.
Następnie widzimy mężczyznę, który patrzy na wannę i uśmiecha się.

Hurrem rozmawia z Beyazıtem.

Nurbanu przychodzi do hamamu, chce zanieść księciu wino. Strażnicy nie chcą jej wpuścić, ale w końcu te robią. Kobieta wchodzi Selim relaksuje się w wannie. Jest z nim Dilşah. Nurbanu ma łzy w oczach. Odwraca się i wychodzi. Potem jednak wraca i z hukiem wyrzuca w hamamie dzban z winem. Selim krzyczy, jak ona śmie się tak zachowywać w jego obecności. Ona odrzeka, że on ma przed sobą ją, Nurbanu. Okłamał ją, nie kocha jej. Selim tłumaczy, że to jego harem. Kobieta kładzie jego dłoń na swoim brzuchu i mówi, że zabił ją i ich miłość. Każe mu podjąć decyzję, chce być tą jedyną.

Sulejman wspomina Nasuhowi, że zostało mu teraz tylko kilku najwierniejszych , między innymi on. Pragnął, by Matrakçi był bezwzględny w swoim zachowaniu, on jednak wybrał lojalność wobec Beyazıta, ukrył jego występki. Władca zastanawia się, co w takim razie ukrył na temat Mustafy. Nasuh spuszcza głowę.

Medyk podaje Barbarossie lekarstwa. Do komnaty wchodzi Rustem. Życzy admirałowi smacznego, nie wychodzi na jego prośbę. Przekazuje zmartwienia sułtana, uśmiecha się, kiedy Pasza kaszle. Długo już nie pociągnie. Są do siebie podobni, obaj mają trudne obowiązki, ale toczą ze sobą wojnę. Z triumfem mówi, że zwyciężył silniejszy. Barbarossa zwraca uwagę, że Mustafa jest lwem, przekleństwem Rustema. Wielki wezyr śmieje się, że admirał umiera wierny swoim mrzonkom. Łapie go za dłoń, po chwili wychodzi z dumą na twarzy.

Sulejman stoi na balkonie. Widzi odchodzącego Nasuha, który w pewnym momencie się odwraca. Władca wraca do środka, a Matrakçi oddala się. Wzrok władcy skupia się w pewnym momencie na książce zostawionej przez Huricihan. Podnosi ją i otwiera. Zaczyna czytać. Kręci głową.

Mihrunnisa jest w towarzystwie Mustafy. Jest niezwykłe szczęśliwa. Książę całuje ją.

Atmaca - Jastrząb spotyka się z wysłannikiem bractwa. Jest on zły, że dopuścił on do ślubu. Powinien pozbyć się Mihrunnisy. Atmaca jest w kropce.

Hurrem chce widzieć sułtana. Władca jednak wyszedł.

Widzimy szkatułę w komnacie sułtana.

(C.d m.in. pogodzenie się Sulejmana i Beyazita oraz śmierć admirała n. wkrótce ;-))

Odcinek 238 streszczenie (111 turecki)

Barbarossa siedzi zamyślony przy biurku. Sługa podaje mu miód kasztanowy przysłany przez sułtana. Inny sługa chce najpierw godziny spróbować, ale Pasza uznaje to za bzdury.

Mihrunnisa przychodzi do Mahidevran. Wie, jako jest stosunek sułtanki do niej. Matka Mustafy wszystko dementuje, po prostu boi się o syna.

Fatma w gronie rodzinnym wspomina małą córeczkę sułtana. Mihrimah cieszy się z siostry, a przynajmniej tak mówi. Rustem wyjechodzi, tłumaczy się dokumentami. Fatma dziwi się, że sprawy państwowe są ważniejsze od Mihrimah. Żal jej bratanicy, która nawet śpi osobno. Młodość to ogień, trzeba go podsycać, póki nie zgaśnie.

Mahidevran jest zrozpaczona, kiedy dowiaduje się o zamiarach potajemnego ślubu syna. Mihrunnisa chce powiedzieć coś jeszcze przyszłej teściowej.

Yahya i Atmaca próbują jakoś wpłynąć na Mustafę, ale bezskutecznie. Zwracają uwagę, że będzie musiał się zmierzyć z własnym ojcem. Książę twierdzi, że obaj słuchają tylko własnego sumienia, zarówno on, jak i jego ojciec. Jeśli chcą go wspierać, nie powinni podważać jego decyzji. W końcu obaj mówią, że są gotów za niego umrzeć.

Mihrimah stoi przed lustrem i gładzi włosy. Do tego wchodzi Rustem. Rozkazuje służącym wyjść. Sułtanka cieszy się z jego obecności, chciała zaprosić go do siebie. Wezyr jest jednak pobudzony, pyta się, czemu imię Bali Beya zostało znowu w pałacu wspomniane. Wie, że Mihrimah już nigdy go nie pokocha pomimo upływu lat.

Gazanfer informuje Selima, że jego doradca został usunięty ze stanowiska, a sprawa zabójstwa zostanie jeszcze raz rozpatrzona. Książę jest wściekły, za tym donosem z pewnością stoi Beyazıt.

Mihrimah odprawia służące z klejnotami. Przychodzi do niej Fatma, chce już wrócić do pałacu. Wybierają razem stroje. Sułtanka jest zadowolona, że poprawiła bratanicy humor.

W Manisie Canfeda informuje Nurbanu, że Selim jest zły niczym osa. Podobno sprawa z kupcem tak go rozjątrzyła.

Hurrem wita Cihangira. Syn nie jest zbyt entuzjastyczny, informuje tylko, że Beyazıt dobrze zarządza prowincją. Kiedy Hurrem widzi, że coś nie tak, wykręca się, że wzmogły się bóle pleców. Matka przytula go.

Fatma z kolei widzi Huricihan. Od razu pyta się o uczucia Beyazıta, ponieważ sułtanka jest smutna. To jednak tylko z powodu szybkiego powrotu do pałacu.

Do Beyazıta przychodzi Lala. Pyta się, czy to list do osoby, o której myśli. Ma obowiązek właściwie mu doradzać. Beyazıt nie chce czekać, aż jeden z jego braci zasiądzie na tronie. Skoro nieuchronnie zbliża się do śmierci, powinien cieszyć się każdą chwilą. Lala przypomina mu jego dziadka, Selima, który nie miał teoretycznie szans na objęcie władzy.

Rustem i Barbarossa kłócą się przed salą obrad. Nadchodzi sułtan, dopiero wtedy milkną. Sulejman cieszy się z powrotu Barbarossy. Wspomina on, że to zasługa jego medyków i miodu. Ich flota pozostaje w pełnej gotowości. Nagłego coś się dzieje. Barbarossa traci równowagę, w końcu mdleje.

Lokman Ağa ma list do Rustema. Sumbul go zabiera, jest zły, bo listy od książąt powinny najpierw trafić do Hurrem. Sługa protestuje, ale to na nic.

Medyk bada Barbarossę. Admirał opadł z sił. Sulejman klęka przy Paszy. Każdy mu odpocząć, słuchać medyków. Rustem patrzy na nich z triumfem.

Hurrem jest zdziwiona i zła, co Beyazıt i Selim wyprawiają. Pali list, który miał trafić w ręce sułtana.

Canfeda przychodzi do Nurbanu, która oblicza, kiedy dziecko przyjdzie na świat. Gwiazdy przepowiedzą mu przyszłość. Jedna ze służących przekazuje wieści od Dilşah. To z nią książę spędzi noc. Nurbanu wychodzi z komnaty i kieruje się do komnaty księcia. Nie wierzy Gazanferowi w jego zapewnienia, już wcześniej ją w takiej sprawie okłamał. Nurbanu idzie potem do komnaty Dilşah. Dziewczyna jest dumna, śmieje się, że rywalka dała się nabrać. Książę z niej nie zrezygnuje, będzie cierpliwie czekać. Marzenia nic nie kosztują, ale ich utrata bardzo wiele - mówi Nurbanu.
Tymczasem Selim spokojnie śpi.

Atmaca mówi Yavuzowi, że ślub się odbędzie, nie mają wyjścia. Mustafa i Yahya czekają na Mihrunnisę.

Cihangir tłumaczy Huricihan, że złamała mu serce w Kutahyi. Męczą go także bóle. Dziewczyna chciałaby pożyczyć pewną książkę. Opowiadają sobie jej fragment traktujący o miłości. Cihangir daje jej książkę na własność. Wchodzi Melek i podaje Huricihan list. Dziewczyna szybko wychodzi.

Mustafa się niecierpliwi,.ale w końcu Mihrunnisa, o dziwo razem z Mahidevran nadchodzi. Matka mówi mu, że nie mogła go zostawić w takiej chwili. Widzimy retrospkecję, kiedy Mihrunnisa mówi Mahidevran o stowarzyszeniu pomagającym potajemnie Mustafie. Wspierają go i chronią, a ona jest córką, która ma bardzo dużą polityczną siłę i wiernych braci. Kocha Mustafę ponad wszystko.

Wypowiadane są słowa przysięgi, ślub jest dokonany. Mahidevran życzy szczęścia synowi i jego żonie.

Huricihan przychodzi szybko do Fatmy. Mówi, że Beyazıt czeka na nią w Marmurowym Pałacu. Musi wyjechać. Sułtanka ją gani.

Beyazıt myśli, że wchodzi Huricihan, ale okazuje się, że to Hurrem. Matka przechwyciła jego wiadomość, okazuje się, że Fahriye zatrzymała Huricihan. Hurrem natychmiast chce zawrócić syna. Przecież Huricihan to córka Hatice i Ibrahima Paszy! Jeśli sułtan się dowie, zapłaci za to. Nagle wchodzi Afife, sułtan się o wszystkim dowiedział,.wzywa syna.

Huricihan płacze, a Fatma próbuje ją pocieszyć. Wszystko przez nią.

Beyazıt wchodzi do komnaty ojca. Sulejman krzyczy, jak syn śmiał przyjechać bez jego zgody. Tłumaczy się, że to miłość do Huricihan. Władca mówi, że syn pojedzie do najodleglejszej prowincji, a Huricihan wróci do Beyhan. Beyazıt ma łzy w oczach, Kutahya to jego jedyna nadzieja.

Mihrunnisa jest prowadzona do Mustafy. Wchodzi do komnaty i podchodzi do księcia. Klęka i całuje jego szatę. Mustafa podnosi jej welon. Słyszymy jego przysięgę, że dopóki żyją, ich serca będą biły tylko dla drugiego.

Beyazıt i Cihangir są w komnacie matki. Hurrem twierdzi, że to Fatma o wszystkim doniosła sułtanowi. Beyazıt twierdzi, że jest niewinny, jak i Huricihan. To Selim go zastraszał. Hurrem zwraca uwagę, że Beyazıt popełnia błąd za błędem. Syn mówi, że chyba ona cieszy się, że wyjeżdża do Keffe, wychodzi wściekły.

Huricihan rozmawia z Mihrimah. Nie potrafiła odrzucić swojej miłości, tak samo książę. Zresztą Mihrimah z pewnością zna to uczucia... Sułtanka zwraca jej jednak uwagę, że należy do dynastii i powinno to pozostać tylko w poezji. Huricihan wspomina swoich rodziców, a także Hurrem i Sulejmana. Sugeruje, że Mihrimah nie poznała tego uczucia.

Rustem zwraca uwagę, że Mustafa popełnił ten sam błąd, a nie poniósł konsekwencji. Hurrem martwi się, że Beyazıt zostanie wygnany, Selim nie poradzi sobie. Wezyr twierdzi, że tylko ona sama może tu pomóc.

Odcinek 238 streszczenie (111 turecki)

Odcinek 237 streszczenie (111 odcinek turecki)

Wbrew obawom Hürrem, faworyta sułtana rodzi dziewczynkę. Nasuh zdaje sułtanowi relację ze swojej wizyty w prowincjach. Sulejman dowiaduje się prawdy o Selimie.

Odcinek 236 streszczenie (110 turecki)

Nurbanu przypatruje się gwiazdom. Selim pyta się, co jej powiedziały. Kobieta twierdzi, że wyda na świat syna. Księciu jest dobrze, nazwa Nurbanu swoją gwiazdą. Mówi kobiecie fragment poezji, faworycie niezbyt się on podoba. Kroków to napisał, nie zna kobiety taniej, jak ona sama. Kierują się ku pałacowi.

Mustafa widzi się z Mihrunnisą. Przez długi czas zawiera milczy. Kobieta obwinia się za śmierć komendanta. Książę tłumaczy, że czasami uczucia zmieniają wszystko. Od lat żyje już jak w kokonie, ale teraz jest kimś innym, obudziła go miłość. Kobieta nie chce pozwolić na to, aby on się narażał. Tysiące ludzi go wspiera. Nie ma prawa stawiać swojej miłości ponad nimi. Zaskoczonej córce Barbarossy Mustafa proponuje, aby wróciła z nim na prowincję. Kobieta jednak tego nie zamierza zrobić. Zaczyna płakać, a książę kładzie dłoń na jej policzku. Mihrunnisa idzie na pokład statku, Mustafa mija ją i idzie dalej.

Do zapłakanej kobiety podchodzi Atmaca. Mihrunnisa wyjaśnia mu, że nigdy nie spotka się z księciem. Nie mogą ryzykować. Wyznaje, że odmówiła mu, chociaż jej serce i dusza czują coś innego. Atmaca próbuje ją pocieszyć, a potem zostawia samą.

Fatma siedzi w swojej komnacie. Do środka wchodzi Mustafa Paşa, cieszy się z obecności swojej już żony. Sułtanka nie traci animuszu, kiedy Mustafa próbuje ją pocałować, odsuwa się jednak. Chce, aby poczekał, kazała przyrządzić ucztę. Karmi go kąskami, mężczyzna jest jej we wszystkim posłuszny.

Canfeda prowadzi Nurbanu, która ma mdłości. Służąca radzi, aby nie odwiedzała już księcia. Ciężarna nie zamierza oddać go jednak innym nałożnicom. Przybliża się do pieska, głaszcze go. Kiedy się nie rusza, zaczyna krzyczeć.

Tymczasem Fatma również podnosi raban. Mustafa leży martwy w ich łożu. Sułtanka z trudem oddycha, mówi, że to chyba jakaś klątwa.

Nurbanu płacze ze swojej straty. Twierdzi, że nałożnice otruły zwierzę. Dilşah składa swoje kondolencje, ale jednocześnie śmieje się z cierpienia rywalki. Nurbanu wstaje i podchodzi do niej. Oskarża Dilşah o śmierć pieska, zaczyna ją dusić. Canfeda ją odciąga.

Sumbul wbiega do pałacu Hurrem. Informuje, że wraca z Marmurowego Pałacu. Mąż Fatmy nie żyje. Jego serce nie wytrzymało. Pasza najadł się zbyt wiele afrodyzjaków, a miał już swoje lata. Hurrem śmieje się w głos, to zbrodnia doskonała.

Nurbanu wciąż zrozpaczona przesiaduje w komnacie Selima. Opowiada, że to z pewnością wina Dilşah. Później zrobi to samo z nią. Prosi księcia o własną komnatę i wygnanie Dilşah. Selim przystaje, ale tylko na pierwszą zachciankę.

Afife składa swoje kondolencje. Nadchodzi Sulejman. Przytula siostrę, która w tym samym czasie rzuca znaczące spojrzenie Hurrem. Potem dziękuje bratu za jego obecność. Teraz jest już sama jak palec. Sułtan proponuje, aby została tu tak długo, jak chce. Potem Hurrem również przytula Fatmę, która wspomina, że 'nikt jeszcze nie wygrał z przeznaczeniem'.

Rustem chwali Sokollu za pozbycie się Fenrizade. Sulejman wchodzi do sali obrad, mianuje Fehrata Agę nowym komendantem janczarów. Niech nie zapomina jednak, że jest tylko jego sługą, a los poprzednika powinien być nauczką.

Nazenin cieszy się, że Fatma nie wyjechała. Sułtanka proponuje, aby na razie dziewczyna została w jej komnacie, nie wiadomo, co zrobi Hurrem. Do środka wchodzi Huricihan. Fatma znowu się uśmiecha, wspomina o Beyazıcie. Powinna się pokazać, aby za nią zatęsknił. Może razem z Cihangirem do niego pojedzie?

Yahya przychodzi do księcia. Przybył Yakup Aga, jeden z janczarów. Klęka on przed księciem, a potem informuje, że w koszarach wrze. Nie mogą już znieść tak jawnej niesprawiedliwości. Są gotowi poprzeć Mustafę w walce o tron. Książę uderza go w twarz, jest oburzony taką propozycją. Woli umrzeć z honorem niż narazić się na zniewagę buntu.

Rustem opowiada Sokollu o Jastrzębiu i Yavuzie, którzy chronią księcia. Dołącza do nich Hurrem. Cieszy się, że wrogowie wpadli we własną zasadzkę. Wezyr mówi, że muszą przejąć flotę. Sułtanka sugeruje, aby przedstawił kandydata sułtanowi.

Cihangir przychodzi do Huricihan. Sułtanka proponuje mu wyjazd. Książę się cieszy.

Janczar opowiada sułtanowi, że książę nie zgodził się na zdradę i z cudem sam uszedł z życiem.

Sumbul znowu spędza czas w towarzystwie Cevher. Daje jej klucz do nowego domu, dla nich dwojga wystarczy. Kobieta ma łzy w oczach, od dawna mieszka pod cudzym dachem. Po co jej takie prezenty? Sumbul mówi, że ten prezent jest niczym przy jednym jej uśmiechu.

Hurrem jest zdziwiona pomysłem wyjazdu Cihangira do Kutahyi. Nie zgadza się, wyjadą tam kiedyś razem. Książę narzeka, ma dość bycia na drugim planie. Fahriye wpada do komnaty, przyszedł list z Manisy od Nurbanu. Cihangir jest obrażony, wychodzi.

Mihrimah siedzi w hamamie. Podnosi leżące obok lusterko i przypomina sobie słowa, aby cieszyła się życiem i poszukała miłości. Do środka wchodzi Rustem. Narzeka, że podróż go wykończyła. Nie wiedział nawet, czy wróci. Dobrze, że honor Mihrimah nie ucierpiał. Chce odejść, ale powstrzymuje go dłoń sułtanki, która zaczyna go masować.

Hurrem jest rozpromieniona. Nurbanu jest w ciąży! Fahriye jej gratuluje. Sułtanka rozkazuje rozgłosić tę wieść. Do komnaty wchodzi Fatma. Sułtanka oznajmia, że po co walczyć, skoro można się kochać? Pasza nie żyje, niczego jej teraz Hurrem nie udowodni. Wie, że Cihangir chce wyjechać. Sulejman się zgodził, książę wyjedzie niedługim z Huricihan.

Cihangir wysiada z powozu, wita go Beyazıt. Bracia ściskają się. Następnie pojawia się Huricihan. Beyazıt zaniemawia, kiedy ją widzi. Zaczyna się uśmiechać, nie odrywa od niej wzroku.

Mustafa przychodzi do stęsknionej matki. Przytula ją, Mahidevran bardzo się bała. Modliła się, aby wrócił zdrowy. Kto wie, co szeptał sułtanowi ten potwór, Hurrem? Książę odpiera, że każde przeżycie czegoś nas uczy, a cierpienie wzmacnia.

Huricihan opowiada, że książę nie odpowiadał na listy. Beyazıt jest zaskoczony, żadnego nie otrzymał.

Sulejman opowiada Nasuhowi, że ma wspaniałych synów. Musi mieć ich jednak na oku. Władca prosi Efendiego, aby zrobił inspekcję w prowincjach dzieci. Ma to być potajemne, musi sprawdzić doradców jego synów. Musi być bezwzględny, opowiedzieć mu wszystko.

Beyazıt skarży się Lali, że jego listy znikają. Wścieka się, kiedy Lala opowiada, że przechwycił je wszystkie. To zbytnie niebezpieczeństwo. Książę mówi, że pożałuje, jeśli w dalszym ciągu będzie się wtrącał.

Fahriye budzi Hurrem. Zaczął się poród Nazenin. Sumbul po nią pojechał, ale to nic nie da. Sułtanka natychmiast chce działać.

Nazenin cierpi, dopóki niej chodzi niecierpliwa Fatma. Medyczka ją wygania, ale sułtanka nie ruszy się, dopóki dziecko nie przyjdzie na świat.

Mahidevran skarży się Fidan, że mają tyle kłopotów przez córkę Barbarossy. Potem opowiada jednak, że może wreszcie inna kobieta strąci Hurrem z pediestału.

Mustafa czyta, przerywa mu nadejście gościa. To Mihrunnisa przybyła jednak do Amasyi. Książę się cieszy, dziewczyna przytacza jego słowa, że przecież musi być jakieś wyjście.

Cihangir leży zamyślony. Następnie radosny wstaje i wychodzi z komnaty. Stoi przed drzwiami, po chwili niepewności w końcu ucieka, kiedy ktoś nadchodzi. Okazuje się, że to Beyazıt przyszedł do Huricihan. Cihangir widzi, jak brat całuje sułtankę w dłoń, a potem wchodzi do środka. Książę jest zdezorientowany.

Mustafa trzyma swą dłoń na policzku Mihrunnisy. Czy jej ojciec wie o wszystkim? Widzimy wspomnienie, kiedy Barbarossa czyta list Mustafy, w którym wyznaje on swą miłość do jego córki. Pragnie prosić on o jej rękę.
Mihrunnisa wspomina, że w ten sposób ojciec dał mu odpowiedź. Przybyła za jego zgodą. Mustafa mówi, że ślub musi być sekretem. Każdy będzie znał inną wersję. Kobieta zgadza się na wszystko, jeśli tylko on jest przy niej. Łączą się w pocałunku. Kiedyś i dla nich wzejdzie słońce.

Afife przybywa do sułtana. Informuje, że rozpoczął się poród Nazenin. Władca wpatruje się w oblicze zarządczyni.

Odcinek 235 streszczenie (110 turecki)

Lala Mustafa przyjmuje listy ze stolicy. Czyta jeden z nich, pochodzi od Huricihan. Jest prywatny, miłosny. Nagle do środka wchodzi Beyazıt. Lala nie przekazuje mu wiadomości. Książę chce przekazać ojcu prawdę o wybrykach Selima. Jego doradca mu to odradza, ale jest on nieubłagany.

W Topkapi Huricihan próbuje czytać, a służąca masuje Fatmę. Córka Hatice jest wyraźnie zmartwiona. Sułtanka jest ciekawa. Pomstuje, że przez Hurrem i ona została pokrzywdzona.

Beyazıt kończy pisać list do ojca, w którym wyznaje szczerze, co się wydarzyło. Lala bierze go, a poza komnatą wyrzuca zarówno ten, jak i wiadomość od Huricihan w ogień.

Do Sulejmana przybywa Mehmed Sokollu. Nadal prowadzi śledztwo, ale przekazuje władcy dotychczasowe informacje na temat janczarów. Są tu wszystkie imiona oraz pochodzenie kandydatów. Zostawia sułtana samego.

Mihrimah nadal gości Mustafę. Hurrem podejrzliwie na to patrzy, córka niezbyt wierzy jej podejrzeniom. Nikt nie jest bez winy, oni również są pewni swojej racji. Hurrem krzyczy, aby córka wreszcie zmądrzała. Brat szykuje się do buntu.

Nasuh spotyka się w ogrodzie z Mustafą. Książę jest zmartwiony, że mężczyzna nie odgrywa dużej roli na dworze. Matrakçi jest zdziwiony, że Mustafa popełnił taki błąd, to wygląda na bunt. Książę odrzeka, że w istocie nim jest - to bunt przeciwko Rustemowi i Hurrem. Po chwili strażnik przekazuje, że sułtan chce widzieć księcia.

Atmaca zdaje relację przełożonemu, który jest zły, że Mustafa jest w takim położeniu. Nagle Yavuz informuje, że książę został sam wezwany przed oblicze ojca.

Sulejman informuje syna, że Rustem wraca do pałacu. W sprawie komendanta jeszcze niczego nie zdecydował, ale i on powinien zrozumieć swój błąd. Sułtan mówi, że jego jedynym reprezentantem jest Rustem Paşa i nikt nie jest w stanie podważać jego autorytetu. Chce, aby syn wykonał jego wyrok w tej sprawie.

Nurbanu mówi Gazanferowi, że obawia się Dilşah. Nikt w tym pałacu jej nie lubi. Sługa obiecuje, że jej pomoże. Komnatę także dostanie najpiękniejszą w pałacu. Uwagę dziewczyny przyciągają pewne odgłosy. Kieruje się w ich stronę.

Zrozpaczony Mustafa ma złe wieści dla Yahyi.

Gazanfer stawia się u Selima. Beyazıt z pewnością jest już w domu, ale może donieść o wszystkim ojcu. Książę wychodzi z komnaty.

Janczarzy wiwatują na cześć Mustafy. Książę nie ma dobrych wiadomości dla komendanta.

Cihangir przekazuje Hurrem, że ojciec rozkazał Mustafie przeprowadzić komendanta Alego do pałacu. Sułtanka cieszy się, a syn jest zdezorientowany.

Mustafa donosi o wszystkim Alemu. Czuje się winny. To tylko pretekst, sułtan zamierza pozbawić dowódcę głowy. Komendant mówi - ' czym jest moje życie wobec Twojej przyszłości? Dla Ciebie jestem gotów na wszystko'. Oddaje broń i chce ruszyć do pałacu. Wzajemnie z Mustafą sobie przebaczają i ściskają.

Hurrem rozmawia z Sokollu. Cieszy się z egzekucji Alego. Komendant zostanie stracony za chwilę na dziedzińcu. Hurrem chce wiedzieć minę Mustafy.

Cihangir dołącza do Mustafy, który ma łzy w oczach. Prowadzą Alego ubranego w białą szatę. Komendant patrzy się w oczy Mustafy. Hurrem ogląda wszystko z oddali razem z Mihrimah. Ma nadzieję, że książę nabierze teraz dystansu w stosunkach z armią. Dołącza do nich Fatma.
Tymczasem na dziedziniec wychodzi sułtan. Spogląda na Mustafę i daje znak do rozpoczęcia. Ali Aga kładzie głowę na pieńku. Kat wykonuje swoją pracę, a wcześniej Ali krzyczy - ,,Niechaj ten miecz unurza się we krwi. Na tym placu spadnie wiele głów i niech nikt nie pyta się dlaczego (...) ślubowaliśmy wierność księciu Mustafie." Książę daje znak...
Hurrem dziwi się, że Fatma życzy dobrze zdrajcy. Sułtanka ją poprawia - nie był in zdrajcą. Męża Mihrimah nie kocha nikt, oprócz jej matki, nawet ona sama. Mihrimah mówi, że to w sumie żaden sekret. Wszyscy wiedzą, że małżeństwo było rozkazem Hurrem.

Nurbanu idzie do Selima. Tymczasem Dilşah znalazła psa w jej komnacie, krzyczy i panikuje.

Nurbanu prosi Selima o komnatę z hamamem. Nagle słyszy skowyczenie, to jej pies. Wbiega do pokoju, bierze psa na ręce. Dookoła stoją konkubiny. Dilşah narzeka, że zwierzę wszystko jej pobrudziło, zresztą jest nieczysty. Tam gdzie jest nie wolno się modlić. Canfeda rozkazuje jej oddać psa. Nurbanu idzie do Selima, prosi o pozwolenie na jego pozostanie. Miałaby towarzystwo. Książę się zgadza, a kobieta jest niezmiernie szczęśliwa.

Beyazıt pisze list do Huricihan. Wspomina spotkanie z dziewczyną. Do komnaty wpada Lala Mustafa. Książę się dziwi, że dotychczas nie otrzymał odpowiedzi od ojca. Może ktoś przechwycił wiadomość?

Rustem spotyka się z Mahmudem. Pyta się o Mihrimah i spogląda na swój pałac.
Natychmiast kieruje się w stronę jej komnaty. Chce ucałować żonę, wita go również Hurrem. Jest zdziwiona, że wezyr nie pojechał najpierw do sułtana. Będzie czekała na zewnątrz. Rustem jest szczęśliwy z widoku żony.

Mustafa siedzi z Cihangirem w ogrodzie. Mówi, że źródło problemów jest jedno - Rustem Paşa. Cihangir dodaje, że jego matka również jest winna, widzi i słyszy więcej niż inni, bo nie liczy się w wyścigu o koronę. Podchodzi do nich Rustem. Chwali się z powrotu, a Mustafa zwraca mu uwagę, że państwo ma swojego gospodarza. Po chwili idzie dalej, w kierunku pałacu.

Hurrem chce się pozbyć stąd Mustafy, narzeka Fahriye. Pyta się o wesele Fatmy i ciążę Nazenin. Do porodu zostają dwa miesiące.

Rustem zdaje Sulejmanowi relację ze swoich poczynań. Ma złe wieści o Franciszku, królu Francji. Podobno jest ciężko chory. Władca chce wysłać tam szpiega. Nie podjął jeszcze decyzji odnaleźć następcy Barbarossy. Wezyr narzeka, że Morze Śródziemne znowu będzie ogniskiem zapalnym.

Hurrem również idzie do ogrodu. Rozkazuje Cihangirowi wracać do pałacu, pyta się Mustafy, kiedy wróci do domu. Każe mu cieszyć się każdą chwilą, mógł być przecież na miejscu komendanta, Alego. Podejrzenie jest jednak jak zaraza. Czemu stracono Ibrahima Paszę. Mustafa wspomina zabójstwo ciężarnej kobiety. Czy taka właśnie jest wierność Hurrem? Pewnego dnia wszystko będzie zależało od niego.

W haremie trwa zabawa. Dziewczęta tańczą, Fatma jest uśmiechnięta. Gülfem zwraca uwagę, że mimo niechcianego ślubu sułtanka świetnie się bawi. Afife rozdała złoto, Nazenin przegryza przekąski. Mihrimah i Hurrem patrzą na wszystko z balkonu. Nie dziwią się, że Fatma jest nazywana 'radosną sułtanką'.

Sulejman pyta się Mustafę Paszę, kiedy z powrotem wyjedzie do Antaki. Hurrem przygotowała na razie dla nowożeńców Marmurowy Pałac. Dołączają Mustafa i Cihangir.

Sumbula odwiedza Cevher. Przerywa im pukanie do drzwi. Kobieta panikuje, to pewnie sąsiedzi. Mężczyzna chowa się za zasłoną. Okazuje się, że był to Yahya. Pospiesznie odchodzi. Cevher okłamuje Sumbula, który coś podejrzewa, że ma wielki dług u gospodarza. Jeśli nie zapłaci, wyrzuci ją na bruk. Sługa ją przytula.

Mustafa chce wracać do Amasyi, ale władca woli, aby był przy mianowaniu nowego komendanta.,,Młodość i niewinność minęła (...), musisz uważać, z kim się sprzymierzasz". Następnie dodaje, że przyjmowanie córki Barbarossy może być uznane za spisek. Książę musi myśleć o wszystkim. Następnie władca odchodzi, zostawiając syna samego na balkonie.

Odcinek 234 streszczenie (109/110 turecki)

Książę Selim dowiaduje się, że Nurbanu spodziewa się jego dziecka. Mustafa uwalnia Mihrunnisę z rąk porywaczy. W wyniku intrygi Hürrem sułtan nieoczekiwanie spotyka Mustafę na okręcie Barbarossy. To sprawia, że sułtan znów traci do syna zaufanie.

Hatice - zdjęcia

Porównania część 4