Odcinek 231 streszczenie

Selim z doradcą obradują na polu. Lala doradza budowę kanału. Książę decyduje się zbudować go w dwóch miejscach, jeśli nie rozwiążą problemu, zacznie się nawarstwiać.

Dziewczyna informuje Dilşah, że Nurbanu kłóciła się z Canfedą. Faworyta rozkazuje jej obserwować dalej, muszą pozbyć się tej 'weneckiej jędzy'.

Sulejman przychodzi do Mihrimah, która śpi. Hurrem uspokaja męża, ale sama również się martwi. Nie chce odpoczywać, wciąż się boi. Jeszcze nie minął ból po stracie Mehmeta. Sułtanka zaczyna płakać. Nie chce znowu stracić dziecka. Sulejman ją przytula. Do komnaty wchodzi Fatma. Jest ciekawa, co stało się Mihrimah. Skąd nagle ta choroba? Zwraca uwagę, że Rustem nie troszczy się wystarczająco o żonę. Potem mówi Hurrem, że musi uważać także na siebie, bo opadła już z sił.

Rustem wchodzi do lochu, w którym Mahmud Aga przytrzymywał Hassana. Janczar nie żyje, ale przed śmiercią wyznał, że przed wizytą Rustema w koszarach Ali Aga przyjął posła od Barbarossy.

Mustafa wchodzi do komnaty, zastaje przebierającą się Mihrunnisę. Kobieta myślała, że to służąca ze strojami. Informuje, że Mahidevran znalazła dla niej kandydata na męża. Książę zwraca uwagę, że to nie do niego należy decyzja, lecz do niej. Mihrunnisa mówi, że szczęściem dla niej nie jest małżeństwo, ale odwzajemnione uczucie. Pyta się, czy on naprawdę chce, aby wyszła za mąż? Mustafa milczy, wchodzi służąca ze strojami. Książę wychodzi.

Fatma ma nadzieję, że opuszczą ich wkrótce choroby. Nazenin też miała mdłości. Hurrem zwraca uwagę, że dzięki Fatmie wszyscy są szczęśliwi. Sułtanka zwraca uwagę, że to nie jej zasługa, ale księcia, który wkrótce się narodzi. Do środka wchodzi Rustem. Fatma dziwi się jego obecnością, ale wyjedzie dopiero wtedy, kiedy Mihrimah wyzdrowieje.

Ali Aga informuje Barbarossę, że jego wierny druh Hassan zaginął. Ponadto Rustem nie wyjechał z powodu choroby Mihrimah. Pirat martwi się o Hassana, z pewnością ich wyda.

Hurrem zwraca uwagę, aby Rustem wyjechał do Hercegowiny, wtedy sułtan będzie zadowolony. Wezyr odpiera, że najpierw muszą się zemścić. To Barbarossa był odpowiedzialny za aferę w koszarach. Szpieg z Manisy został zamordowany, dlatego nie otrzymali wcześniej Barbarossę. Zamierza posadzić Mustafę na tronie. Hurrem sugeruje, że nie odbiorą mu życia, ale coś o wiele cenniejszego.

Beyazıt zajmuje się malowaniem kafelków. Przychodzą wieści od szpiegów, w Manisie bardzo źle się dzieje. Jego strażnicy zabili pewnego kupca, który źle wyraził się w obecności księcia w przebraniu o nim samym.

Gazanfer informuje Selima, że lud znowu przysłał podarunki. Do komnaty wchodzi Nurbanu, Gazanfer wychodzi, a na twarzy księcia pokazuje się uśmiech. Dziewczyna chwali prezenty, a Selim nazywa ją tym najcenniejszym. Faworyta ma coś dla niego, najpierw zasłania mu jednak oczy. Zaprowadza go do hamamu, w którym każe mu zaczekać. W środku jest wanna i ona sama.

Beyazıt stwierdza, że nie może tu zostać. Jadą do Manisy. Lala zamierza wszystko przygotować, a książę zostanie tutaj. Jeśli sułtan dowie się o jego nieobecności, napyta sobie biedy.

Selim jest w wannie razem z Nurbanu, relaksuje się.

Służąca masuje dłonie Hurrem. Do środka wchodzi Fahriye, Sumbul wyszedł na targ. Przyjechał gość z Antaki, były mąż Fatmy. Czeka w Marmurowym Pałacu.

Ma targu Sumbul znowu spotyka Cevher Hatun. Kobieta jest zadowolona z tego,.to widocznie zarządzenie losu. Obiecała, że upiecze mu baklawę. Zaprasza go do swojego domu. Ma też nowe tkaniny.

Nurbanu wymyka się z komnaty śpiącego Selima. Czeka na nią Gazanfer. Dziewczyna wymyka się z pałacu - wszystko podsłuchuje towarzyszka Dilşah.

Mustafa Paşa, mąż Fatmy, informuje Hurrem, że przed przyjazdem tutaj jego była żona odwiedziła Amasyę. Sułtanka decyduje się go wesprzeć.

Nurbanu odwiedza kobietę na targu. Przedstawia się, przyszła jej pomóc. Wskazuje, że powinna ona myśleć o dzieciach. Co zyska, jeśli poskarży się na księcia? Jeśli wycofa skargę, nigdy nie zazna biedy. Daje jej na to słowo. Nurbanu odwraca się i widzi Selima ze strażnikami w przebraniu.

Cihangir pyta się Mihrimah o zdrowie. Sułtanka wstała już z łóżka. W komnacie sułtana służba przygotowała posiłek. Fatma uśmiecha się promiennie, siada z resztą do jedzenia.

Kiraz Aga podchodzi od tyłu do Sumbula, który stoi przed lustrem. Zwraca uwagę, jak zarządca się wystroił. Sułtanka Hurrem zapewne zapyta, gdzie się podziewa. Sumbul zabrania mówić jej o wszystkim. Daje Kirazowi monetę, potem drugą, a w końcu garść. Dopiero wtedy sługa wychodzi.

Fatma zwraca uwagę, że nie ma Rustema. Pewnie odlicza dni do wyjazdu. Pyta się sułtana, jakby mają się książęta. Hurrem jest zdziwiona, czemu pyta, przecież była w Amasyi. Fatma tłumaczy, że chciała odwiedzić Mustafę po tym napadzie. Niech Bóg ukarze tych, którzy to zrobili. Sługa zarządza przybycie Mustafy Paszy, gubernatora Antaki. Fatma jest poruszona. Mężczyzna wchodzi do środka. Sułtanka nie zaszczyca go nawet spojrzeniem prosto w oczy.

Sumbul przychodzi do domu Cevher. W środku czeka kolacja. Kobieta zaprasza go na ucztę, zarządca w końcu przystaje. Jest bardzo zadowolony, że tak się postarała.

Wściekła Fatma wychodzi na korytarz, Mustafa wybiega za nią. Chce zgody.

Sumbul chwali kuchnię Cevher,.która wciąż nazywa go Paszą. Kiedy kobieta podaje mu baklawę, ich ręce stykają się. Wyznaje uczucia, zbliża się do niego. Sumbul wychodzi jednak z domu Cevher.

Mustafa czyta wiadomość. Przypomina sobie słowa Mihrunnisy, że wie, czego chce. Woła straże.
Mihrunnisa otrzymuje liścik od księcia. Chce się on jutro spotkać. Kobieta jest z tego powodu szczęśliwa.

Sumbul siada w swojej komnacie, zdejmuje turban. Nawet rachatłukum go nie cieszy. Jest zamyślony.

Fatma odwiedza Hurrem. Chce wiedzieć, czy to ona sprowadziła Mustafę. Hurrem jest zdziwiona, że siostra sułtana jest zła z tego powodu. Dawniej przecież go kochała, zanim go zdradziła. Rudowłosa nazywa zdradę sekretem, może sprowadzić tu nawet kochanka. Fatma podchodzi do niej, stwierdza, że mocno zalazła jej za skórę, skoro atakuje w ten sposób. Sulejman nie może się o tym dowiedzieć, zresztą i tak ona zdementuje plotki. Hurrem mówi, że sama opowie o tym sułtanowi. Zostawia Fatmę samą, sułtanka za nią podąża i woła jej imię.

Później Fatma sama przychodzi do sułtana. Chce porozmawiać o Mustafie Paszy. Sulejman nie chciał jej stawiać przed faktem dokonanym, ale Hurrem twierdziła, że Fatma tęskni. Sułtanka przyznaje rację rudowłosej. Stwierdza, że postanowiła ponownie wyjść za mąż za Mustafę. Sulejman się zgadza.
Zadowolona Hurrem stoi na balkonie.

Mihrunnisa spotyka się na leśnym mostku z Mustafą. Marzyła o tym. Książę podjął decyzję - między nimi nie powinno być nic oprócz przyjaźni. Głos Mihrunnisy drży, chce, aby Mustafa spojrzał jej w oczy i powiedział, że o niej nie myśli. Książę nie chce jej sprawiać przykrości, ale musi myśleć o ważniejszych sprawach. Mihrunnisa wszystko zrozumiała. Szkoda tylko, że nie domyśliła się tego wcześniej. Pozostałaby jej przynajmniej marzenia. Odchodzi,  Yahya i Atmaca widzą wszystko z oddali.

Rustem jest na statku Barbarossy, bawi się małym modelem. Zwraca uwagę, że nie mógł wyjechać bez pożegnania z piratem. Nie może pozwolić, aby jego skarb, Mihrimah, cierpiał. Każdy ma przecież swój. Spycha na bok rzeczy z biurka, opiera się na nim rękoma i patrzy admirałowi prosto w oczy. Kto jest dla niego najbliższy? Córka Mihrunnisa, czy może Mustafa?