Fatma wpada do komnaty Huricihan i pyta się, co wynikło z jej rozmowy z Mihrimah. Sułtanka jednak szybko wychodzi.
Sulejman pracuje nad mapą. Do środka wchodzi Huricihan. Ma ze sobą pewien prezent. Przyniosła sułtanowi pamiętnik swojego ojca. Sulejman poznaje zeszyt swojego najlepszego przyjaciela. Huricihan wspomina związki pomiędzy nimi, zresztą to władca podarował go jej ojcu. Wiele słyszała o śmierci ojca, ale ona nie uwierzy, że to najlepszy przyjaciel skazał na śmierć jego ojca. Ten zeszyt dowodzi, że ma rację. Każda strona jest poświęcona Sulejmanowi. Zostawia go na biurku, władca jest poruszony. Huricihan dodaje, że Beyazıt również jest gotów oddać wszystko za miłość ojca, a następnie wychodzi.
Sulejman wychodzi na balkon, ciężko dyszy. Dręczą go wyrzuty sumienia.
Nurbanu chce wiedzieć Selima, Gazanfer mówi jej, że książę jest w hamamie.
Następnie widzimy mężczyznę, który patrzy na wannę i uśmiecha się.
Hurrem rozmawia z Beyazıtem.
Nurbanu przychodzi do hamamu, chce zanieść księciu wino. Strażnicy nie chcą jej wpuścić, ale w końcu te robią. Kobieta wchodzi Selim relaksuje się w wannie. Jest z nim Dilşah. Nurbanu ma łzy w oczach. Odwraca się i wychodzi. Potem jednak wraca i z hukiem wyrzuca w hamamie dzban z winem. Selim krzyczy, jak ona śmie się tak zachowywać w jego obecności. Ona odrzeka, że on ma przed sobą ją, Nurbanu. Okłamał ją, nie kocha jej. Selim tłumaczy, że to jego harem. Kobieta kładzie jego dłoń na swoim brzuchu i mówi, że zabił ją i ich miłość. Każe mu podjąć decyzję, chce być tą jedyną.
Sulejman wspomina Nasuhowi, że zostało mu teraz tylko kilku najwierniejszych , między innymi on. Pragnął, by Matrakçi był bezwzględny w swoim zachowaniu, on jednak wybrał lojalność wobec Beyazıta, ukrył jego występki. Władca zastanawia się, co w takim razie ukrył na temat Mustafy. Nasuh spuszcza głowę.
Medyk podaje Barbarossie lekarstwa. Do komnaty wchodzi Rustem. Życzy admirałowi smacznego, nie wychodzi na jego prośbę. Przekazuje zmartwienia sułtana, uśmiecha się, kiedy Pasza kaszle. Długo już nie pociągnie. Są do siebie podobni, obaj mają trudne obowiązki, ale toczą ze sobą wojnę. Z triumfem mówi, że zwyciężył silniejszy. Barbarossa zwraca uwagę, że Mustafa jest lwem, przekleństwem Rustema. Wielki wezyr śmieje się, że admirał umiera wierny swoim mrzonkom. Łapie go za dłoń, po chwili wychodzi z dumą na twarzy.
Sulejman stoi na balkonie. Widzi odchodzącego Nasuha, który w pewnym momencie się odwraca. Władca wraca do środka, a Matrakçi oddala się. Wzrok władcy skupia się w pewnym momencie na książce zostawionej przez Huricihan. Podnosi ją i otwiera. Zaczyna czytać. Kręci głową.
Mihrunnisa jest w towarzystwie Mustafy. Jest niezwykłe szczęśliwa. Książę całuje ją.
Atmaca - Jastrząb spotyka się z wysłannikiem bractwa. Jest on zły, że dopuścił on do ślubu. Powinien pozbyć się Mihrunnisy. Atmaca jest w kropce.
Hurrem chce widzieć sułtana. Władca jednak wyszedł.
Widzimy szkatułę w komnacie sułtana.
(C.d m.in. pogodzenie się Sulejmana i Beyazita oraz śmierć admirała n. wkrótce ;-))
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz