Mahpeyker wraca do haremu, spotyka Golge. Mówi jej, że wie kto im otworzy tajemnicze przejście - Alex (Iskender). Nadchodzi Sayeste, chce pomóc w ucieczce. Ale Anastazja mówi jej, że "nic nie widziała i nic nie słyszała", po czym odchodzi.
Ahmed trenuje z Iskenderem, Alex jest cały czas zamyślony. Nastia wszystko obserwuje z krzaków. Przychodzi Dervis, sułtan idzie z nim, a Iskender na wracać do korpusu. Kiedy strażnicy odchodzą, Anastazja woła Iskendera. Opowiada mu, jak ma jej pomóc w ucieczce.
Strażnicy prowadzą Mehmeda Giray, Reyhan obserwuje.
Fahriye klęczy przed matką, Safiye jest zła. Fahriye mówi, że zrobiła nic co mogłoby ją zhańbić (Safiye). Sułtanka Babka twierdzi, że ich rozczarowała i poniesie za to karę. Dudu ma odprowadzić Fahriye do komnaty, ma zakaz wychodzenia z niej, nawet do ogrodu.
Mehmed Giray przed obliczem sułtana. Broni się, że chciał prosić o rekę sułtanki, Ahmed na niego krzyczy. Pyta kim jest, że śmie prosić o rękę sułtanki. Mehmed jest prowadzony do lochu, sułtan później zdecyduje o jego losie. Giray prosi Reyhana by powiadomił Sahina. Dervis rozmawia z Reyhanem.
Handan rozmawia z Dervisem o sułtance Fahriye i Mehmedzie. Valide wspomina, że to sprawka Halime, ponieważ nienawidzi ona braci Giray. Dervis mówi, że nie musi ożenić się z sułtanką Fahriye, ponieważ został Admirałem i wszedł do Divanu.
Iskender obserwuje strażników wychodzących z korpusu, Zulfikar o nich opowiada. Pyta jak poszły ćwiczenia sułtanem.
Safiye przychodzi do sułtana, jest tam również Handan. Sułtanka Babka wspomina zmarłych sułtanów Murada i Sulejmana, mówi, że najbardziej podobny jest do Sulejmana. Ahmed pyta czy go poznała, a ta opowiada, że miała wtedy 15 lat i służyła sułtance Mihrimah. Przechodzą do kwestii sułtanki Fahriye.
Mahfiruz zrobiła z Sayeste swoją służącą, Anastazja wszytsko obserwuje.
Reyhan Aga karze jakiemuś mężczyźnie sprowadzić Sahina Giraya i wręcza mu list. Reyhan odchodzi, a mężczyzna zostaje zabity przez sługę Dervisa.
Dervis przychodzi do komnaty sułtana, gdzie czekają Ahmed, Handan i Safiye. Sułtan wydał rozkazy, odbędą się zaręczyny Fahriye i Dervisa, a po nich wystawny ślub.
Fahriye chce się widzieć z sułtanem, Dudu Hatun idzie za nią.
Halime i Handan rozmawiają w komnacie. Znowu odniosły porażkę, a Safiye dopięła swego. Halime mówi, że Handan nie jest świadoma swojej siły, przecież jest sułtanką matką, chce żeby to wreszcie zrozumiała, bo inaczej nikt nie pokona Safiye.
Dudu mówi Fahriye, że sułtan odpoczywa. Sułtanka wbiega do komnaty Ahmeda, Dudu odchodzi. Fahriye nie ma nic na swoje usprawiedliwienie, ale mówi, że trzykrotnie wydawano ją za mąż i nikt jej nie pytał o zdanie, a Mehmed Giray wyciągnął ją z tej studni i pokazał szczęście. Sułtanka klęka. Ahmed mówi, że musi karać zdrajców, bo nikt nie będzie się z nim liczył. Fahriye ponoszą emocje, wykrzykuje, że i tak nikt się z nim nie liczy, bo w oczach ludu nadal jest niedoświadczonym chłopcem. Sułtan karze Dudu zabrać sułtankę do komnaty, a jutro do Wieży Sprawiedliwości, skąd obejzy egzekucję.
Halime idzie do Safiye, Sułtanka Babka wypomina jej, że podrzuciła list Dervisowi i wypowiedziała jej wojnę. Przekazuje jej wiadomość, że ślub i tak się odbędzie.
Dervis przegląda mapę, wchodzi Fahriye, błaga by zabrał ją do Mehmeda, chce go zobaczyć po raz ostatni. Pasza w końcu ulega namowom sułtanki.
Fahriye jest u Mehmeda w lochu. Mehmed pyta czy to sen. Fahriye płacze. Mężczyna jest gotowy umrzeć dla miłości, twierdzi, że to uczyni ją nieśmiertelną.
Halime jest już w Wieży Sprawiedliwości, wypatruje Sahina Giraya, chce by poczuł bół po stracie brata. Przychodzi Fahriye. Mehmed w białej koszuli, jest prowadzony przez strażników. Nadchodzi Safiye, zaraz po tym na placu pojawia się sułtan. Mehmed klęka na kolana, Fahriye wyciąga truciznę. Strażnicy zarzucają petlę na szyję Mehmedowi, zaczynają go dusić. W ostatniej chwili wbiega Sahin i wszystko przerywa. Chanzade wspomina o obietnicy, którą złożył mu sułtan, kiedy przyprowadził księcia Mustafę do pałacu, Ahmed obiecał spełnić jego życzenie. Sułtan daruje życze Mehmedowi, ale wysyła go na Krym. Sahin jest przerażony, ponieważ jeśli jego brat tam wyjdzie, ich wuj go zabije.
Sahin czeka przed komnatą sułtana, przychodzi Halime Sultan. Chanzade domyśla się, że to wszystko przez Halime. Sułtanka wspomnina o dniu, gdy ona błagała go by nie wydawał księcia Mustafy, ale tego nie zrobił, teraz za to zapłaci.
Trwają obrady Divanu, jest mowa o wojnie. Jeden z Paszów się spóźnia, przekazuje wiadomość o śmierci Wielkiego Wezyra, oddaje pieczęć sułtanowi.
Sahin kupuje niebezpieczną truciznę, taką żeby wszyscy myśleli, że śmierć wystąpiła z woli Boga.
Iskender rozmawia z kolegami w korpusie, chce pomóc uciec Anastazji. Rekruci próbują mu wybić z głowy ten pomysł, ale on pozostaje przy swoim.
Golge pomaga Anastazji napisać list do sułtana, który Nastia zostawi Ahmedowi przed ucieczką. Wyznaje w nim prawdę o Reyhanie.
Sahin przychodzi do Mehmeda do lochu. Wypomina mu, że to on miał rację, Osmanie nigdy nie będą ich przyjaciółmi, a Mehmed się mylił. Sahin po wyjściu przekazuje Reyhanowi truciznę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz