Sułtanka Safiye chce wypłacić wojsku zaległy żołd z własnego skarbca. Ahmed ulega jej szantażowi i z ciężkim sercem podpisuje odpowiedni weksel. Janczarzy i spahisi się radują, chwalą sułtankę Safiye, ale Derviş sprawia, że główny buntownik zamiast uciechy znajduje w tawernie karę wymierzoną z jego ręki.
Sułtanki Halime i Handan łączą siły w walce przeciwko Safiye. Halime wręcza swojej dawnej rywalce listę zawierającą imiona wszystkich sprzymierzeńców sułtanki, co skutkuje tym, iż Ahmed wysyła do odległych prowincji wezyrów, którzy mu nie sprzyjają.
Safiye chce wydać sułtankę Fahriye za sługę sułtana, Dervişa. Kiedy Halime się o tym dowiaduje jest początkowo uradowana bezradnością babki sułtana, ale jednak niechętnie przyjmuje to do wiadomości. Derwiş tłumaczy jej, że tylko Ahmed jest w stanie przeciwstawić się Safiye.
Anastasia spędza czas z sułtanem, dochodzi do ich pocałunku. W międzyczasie przed sułtana zostaje przeprowadzony Iskender z zawiązanymi oczyma. Anastasia opuszcza taras na dachu, a Ahmed daruje życie rekrutowi i chce z nim ćwiczyć walkę wręcz. Później Iskender wraca do korpusu janczarów.
Mehmet Giray kłóci się ze swoim bratem, Şahin Girayem. Chce wyjechać z ich domostwa, ale na rozkaz jego starszego brata strażnicy nie chcą go wypuścić. Dochodzi do bójki między rodzeństwem, ponieważ Şahin nie chce, aby Mehmet kontaktował się z Fahriye. Młodszy Giray powtarza, że jeśli brat poprosi w jego imieniu o rękę sułtanki Fahriye, to takie sytuacje nie będą już miały racji bytu.
Kiedy Anastasia wraca do haremu na jej twarzy gości szeroki uśmiech. Cennet sugeruje nawet, że doszło między dziewczyną a sułtanem do czegoś poważnego, ale ta ją zbywa i neguje jej nieprzyzwoite myśli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz