Odcinek 165 streszczenie

Dwaj chłopcy podziwiają noc w Konstantynopolu. Widzą półksiężyc - zaczyna się ramadan. Afife budzi dziewczęta wcześnie rano na posiłek. Hurrem z dziećmi spożywają śniadanie z sułtanem. Przed przyjściem ojca Selim przysypia, a Mihrimah próbuje się półgębkiem dowiedzieć, co Mehmet postanowił w sprawie ciąży Nurbahar.

Do stolicy przyjeżdża Yahya i opowiada Ibrahimowi o wydarzeniach w Manisie. Przywozi ze sobą Gulizar. Następnego dnia wezyr pokazuje niewolnicę Hurrem. Mówi jej, że dziewczyna przyznała się, że działała na jeden zlecenie, a on (Ibrahim) powie jutro o wszystkim sułtanowi. Hurrem jest wściekła, każe Rustemowi rozwiązać ten problem.

Yahya spotyka się z Mihrimah przed pałacem Hatice i Ibrahima. Zapewnia ją o swojej miłości, ale ona mówi mu, że nie powinni się widywać. Wchodzi do pałacu i odwiedza Hatice. Chce także zobaczyć dzieci, które mają lekcje muzyki.

Hatice przyjeżdża później do Topkapi. Informuje sułtana, że skoro jej matki już nie ma, to chce spędzić święto z siostrami. Oznajmia, że zaprosiła sułtanki: Sah i Beyhan, a sułtan jest z tego powodu bardzo zadowolony.

Rustem wysyła do pałacu Hatice i Ibrahima mężczyznę, który ma za zadanie zabić Gulizar, zanim wezyr zaprowadzi ją dostać sułtana. Okazuje się jednak, że niewolnicy nie ma w pałacowych lochach. Wysłany człowiek zostaje schwytany.

Następnego dnia Gulizar jest prowadzona do pałacu. Próbuje wyrwać się strażom, kiedy widzi po drodze Rustema stojącego z jej lamentującą matką.

Wezyr przychodzi do sułtana. Zatrzymuje się na balkonie, z tarasu obserwuje go Hurrem. Dwie bezcenne miny - jedna wściekłej Hurrem, druga zadowolonego Ibrahima. Nadchodzi sułtan. Ibrahim pokazuje mu Gulizar. Mówi o napaści na księcia i o tym, że dziewczyna przyznała się, że działała na zlecenie Hurrem. Sulejman jest zdezorientowany. Gulizar wszystkiemu zaprzecza. Okłamuje sułtana, że działała na polecenie Behram Paszy, a Ibrahim kazał jej powiedzieć, że to wszystko uknuła Hurrem, a potem uratuje jej życie. Następnie wybiega w stronę barierki, wyskakuje i popełnia samobójstwo. Hurrem ogląda całą sytuację z tarasu. Sulejman jest wściekły na Ibrahima. Kiedy odchodzi widzimy kolejne dwie bezcenne miny - dumnej Hurrem i wściekłego Ibrahima. Kiedy wezyr nie widzi sułtanki ona wzdycha i każe Sumnulowi, aby pogratulował działania Rustemowi i zaopiekował się rodziną Gulizar.

Ibrahim skarży się Nasuhowi, że jego stosunki z sułtanem pogorszyły się, nie ufa mu już on. Potem wezyra odwiedza Rustem. Przekazuje, że przygotowania do jego wyjazdu z Nigar do Tekke mają się ku końcowi. Mówi, że między nimi jest zasadnicza różnica - Ibrahim został wzięty z branki, a on przyjechał tu z własnej woli w wieku 9 lat. Opowiada mu własną historię.