Odcinek 172 streszczenie

I Hatice płacze nad trumną Ibrahima. Jest zrozpaczona i załamana. Próbują odciągnąć ją Beyhan i również płacząca Gulfem. Wszystkiemu przygląda się z boku Nasuh Efendi.

Şah przychodzi przez harem, widzi, że wśród niewolnic panuje poruszenie. Mercen Ağa wyjaśnia jej, że krążą plotki o śmierci Ibrahima. Sułtanka zauważa Afife Hatun, chce, aby zarządczyni jej wszystko wyjaśniła. Kobieta mówi jej, że modli się za Hatice i dzieci.

Nadchodzi Hurrem, oznajmia, że chciała przekazać nowinę, ale jak widać nie musi już tego robić. Şah pyta się, jak to się stało, a rudowłosa sułtanka mówi, że to codzienność w pałacu.

Do sułtana przychodzi Ayaz Paşa.

Hatice chce uwierzyć, że wszystkie ostatnie wydarzenia były tylko koszmarem. Wychodzi do ogrodu, widzi, że trumny już nie ma. Matrakçi dostał rozkaz, aby zakopać ją w miejscu, gdzie nie ma innych grobów.

Sułtanka wybiera się do pałacu, zauważa ją Şah. Hatice chce widzieć się z sułtanem. Chce się przekonać, że jej brat nie zabił jej męża. Czyni mu wyrzuty, jak mógł on zabić przez te jej życie, ojca jej dzieci. Jest wściekła. Mówi, że Sulejman nie może być jej starszym bratem, bo jej brat był sumienny, uczciwy, niech był tyranem. Wybrania się przed jego dotykiem. Mówi, że w jego oczach widzi ojca.

Sułtanka wychodzi z komnaty, na zewnątrz są jej siostry. Idzie do gabinetu Ibrahima, na widok pustej komnaty jest bliska omdlenia.

Matrakçi modli się nad grobem Ibrahima. Przypomina sobie słowa sułtana, który kazał mu pochować wezyra w ustronnym miejscu, aby nikt, oprócz ich dwóch, nie znał tej lokalizacji.

Hurrem spędza czas z Mehmetem i Mihrimah. Syn mówi, że nie rozumie decyzji ojca, który przez 14 lat tak mocno ufał Ibrahimowi. Mihrimah się z nim zgadza i jest ciekawa stanu Hatice. Mehmet stwierdza, że wielki człowiek Imperium nie powinien umierać w ten sposób. Hurrem odpiera, że w tym państwie jest wielu Paszów i Bejów, jeden odchodzi, a inny przychodzi.

Hatice odwiedza Hurrem, a Ebsuud Efendi modli się za duszę Ibrahima, rozmawia z Ayaz Paşą, który pyta, czy egzekucja Ibrahima nie była dla niego zaskoczeniem. Sędzia odpowiada, że na tym stanowisku każdy jest bliski śmierci. Barbarossa jest ciekawy, jak do tego doszło.

Hatice oskarża Hurrem, że Ibrahim zginął przez jej kłamstwa. Krzyczy, że przeklina dzień, kiedy trafiła ona (Hurrem) do pałacu. Ukochana sułtana próbuje tłumaczyć, że nie miała nic wspólnego z tą decyzją.

Wieść o śmierci Ibrahima wydostaje się poza pałac. Jeden z mężczyzn mówi, że wezyr dostał to, na co zasłużył.

Tymczasem w pałacu  w dalszym ciągu rozmawiają ze sobą Paszowie. Barbarossa stwierdza, że sułtan nie kazałby zabić wezyra bez powodu. Mustafa Paşa mówi, że tak wielki człowiek powinien przynajmniej mieć pogrzeb. Ayaz Paşa odrzeka, aby powiedział to lepiej przy sułtanie.

Sulejman wchodzi do sali, a Paszowie za nim. Poseł francuski dowiedział się już o losie wielkiego wezyra. Mówi, że nie było to najlepsze rozwiązanie dla Osmanów. Sułtan decyduje, że stanowisko Ibrahima obejmie Ayaz Paşa, Barbarossa powinien kontynuować przygotowania do wyprawy wojennej, a Ebsuud doskonalić prawo.

Sumbul informuje Hurrem o postanowieniach Dywanu. Sułtanka mówi, że powinni oni mimo wszystko uważać na Ayaza.

Nasuh Efendi idzie do Esmanur. Mówi jej opiekunce, aby przygotowała się do wyjazdu z dziewczynką.

Tymczasem Beyhan pociesza Hatice. Przypomina im się sytuacja po śmierci męża Beyhan, kiedy powiedziała ona do siostry, że zrozumie jej ból po egzekucji swojego męża. Beyhan radzi siostrze, żeby się pozbierała w sobie, ma przecież obowiązki wobec dzieci. Gulfem wchodzi do komnaty z dziećmi. Huricihan pyta się, gdzie jest tata. Hatice wyjaśnia jej, że poszedł do nieba...

Matrakçi poleca mężczyźnie na statku opiekę nad Esmanur. Mówi, aby odwiózł ją do rodziny wezyra.

Sułtan przypomina sobie noc śmierci Ibrahima. Hatice nie może spać, wyobraża sobie grę na skrzypcach męża. Wychodzi na balkon i wydaje jej się, że go widzi, przytula się do niego. Pyta się, dlaczego ją zostawił. Budzi się z letargu i zbliża się do barierki balkonu. Zatrzymuje ją Şah. Obiecuje siostrze, że pomoże się jej zemścić.

Tymczasem w Topkapi Hurrem gratuluje Ayazowi. Wyjaśnia, że potrzebują zaufanych ludzi, dlatego proponuje Rustema na stanowisko Kubbe wezyra.

Rustem wraca i spotyka się z Sumbulem. Przypomina sobie, że Iskender Çelebi również zginął podczas ramadanu.

Nasuh Efendi jest przygnębiony, przychodzi do niego Nigar i informuje o przyjeździe Rustema. Pyta się o Esmanur i dowiaduje się o jej wyjeździe.

Rustem również gratuluje awansu Ayazowi.

Mustafa i Mahidevran przyjeżdżają do pałacu. Sułtan pociesza syna po śmierci dziecka i gratuluje oczekiwania na nadejście kolejnego potomka. Kiedy Mustafa pyta się, jaki błąd popełnił Ibrahim, Sulejman każe mu odwiedzić rodzeństwo.

Mahidevran mówi Hatice, że to Hurrem jest wszystkiemu winna. Gulfem stwierdza, że co one mogą zrobić, skoro Hurrem jest silniejsza niż kiedykolwiek, a do dziś nikt nie zdołał jej powstrzymać.