Odcinek 184 streszczenie

Kiedy Mihrimah idzie korytarzem, Rustema zatrzymuje ją. Dołącza do nich Bali Bey. Sułtanka idzie sprawdzić, co z matką, a mężczyźni zaczynają sobie dogryzać. Bali Bey nie daje się sprowokować.

Hurrem każe wszystko opowiedzieć nadwornemu astrologowi. Mężczyzna pyta się, co dolega sułtance. Wyjaśnia, że to przekleństwo sprawia, że człowiek umiera za życia - nie je i nie pije. Hurrem jest wściekła, że Nigar do tego dopuściła. Astrolog mówi, że żaden muzułmanin nie odważyłby się rzucić takiego uroku, bo to wielki grzech.

Sędzia mówi sułtanowi, że mają opóźnienia w wymiarze sprawiedliwości. Przedstawia sytuację kandydatów na sędziego. Proponuje, aby prowadzono ich rejestr, a zdolni kandydaci zmieniają się raz na siedem lat. Lufti wyraża swoje poparcie, a Sulejman się zgadza.

Kiedy wezyr wychodzi widzi Rustema rozmawiającego ze sługą. Okazuje się, że prosił o spis majątku Ibrahima Paszy, ponieważ brakuje w skarbcu jeszcze znacznej części, pokaźna suma zniknęła.

Ebsuud Efendi stwierdza, że sułtan jest zafrasowany. Sulejman odpowiada, że nic mu nie jest.

Şah stwierdza, że Hatice powinna o wszystkim wcześniej jej powiedzieć. Sułtanka odpowiada, że zawsze najbardziej bała się utraty Ibrahima. Hurrem wchodzi wściekła do komnaty. Wykrzykuje oskarżenia w stronę sióstr, podaje za argument słowa Nigar. Kiedy Mercan Hurrem mówi, że to Nigar powinna tu siedzieć, bo tak jak one wciąż płacze za Ibrahimem, Hatice wstaje i zabrania jej używać imienia zmarłego.

Po wyjściu Hurrem Hatice chwali postępowanie Nigar, ponieważ Hurrem jej uwierzyła. Sułtanka opowiada, że Saliha rzuciła urok, przez który wewnętrzny ogień będzie ją trawił od środka.

Do Mustafy przybywa urzędnik celny Mahmud Efendi. Książę zarzuca mu, że dokumenty, przez które statki stoją w porcie, zostały znalezione u niego. Zwalnia go ze stanowiska.

Potem Barbarossa wita się z Mustafą. Daje mu w prezencie zdobiony sztylet. Pasza opowiada mu wydarzenia wojenne. Narzeka, że przestali kontynuować oblężenie, ale nawet po upadku twierdzy nie mogliby kontynuować podboju. Książę zwraca uwagę, że brak było Ibrahima Paszy. Barbarossa przekazuje, że Lufti dostał duże zaufanie sułtana i pewnie wkrótce przejmie obowiązki Ayaz Paşy. Opowiada też, że sułtan jest ostatnio bardzo strapiony, jakby nosił niewidoczną zbroję i nikt nie mógł się przez nią przebić.

Gabriella otrzymuje wieści od Mustafy - jej statek nareszcie zostanie rozładowany.

Sułtanka Hatice odwiedza sułtana. Zwraca uwagę na to, że chciałaby wrócić już do swojego domu, bo tam zostały jej wspomnienia. Sulejman chce jednak, aby została w pałacu. Rozmowa bardzo porusza sułtankę, która dodaje, że sułtan i tak zniszczył rzeczy Ibrahima, a wezyr nie ma nawet grobu. Sulejman również jest dotknięty, odwraca się.

Hurrem w nocy kaszle i dusi się. Potem już nie śpi, siedzi z nieprzytomnym wzrokiem.

Sułtan podnosi pierścień, który należał do Ibrahima. Przypomina sobie moment, kiedy dał go wezyrowi.

Następnego dnia Ayaz Paşa informuje, że podejrzenia w stosunku do Mustafy były bezpodstawne, bo książę ani na chwilę nie opuścił Manisy. Przybywają weneccy posłowie. Ayaz zwraca uwagę Lufti Paszy, który im grozi.

Hurrem chce porozmawiać z Rustemem, ale słabo się czuje. Pasza przekazuje, że brakuje dużo złota, które należało do Ibrahima Paszy. Sugeruje, że powinno to być w pałacu.

Sumbul kazał przeszukać komnatę Hurrem w związku z klątwą. Sułtanka chce odpocząć.

Posłowie stawiają się przed sułtanem, który pokazuje im piękną wenecką koronę, która symbolizuje, że Wenecja powinna być poddana Imperium. Sułtan decyduje, że podniesione zostaną opłaty celne dla weneckich kupców. Po wyjściu posłowie narzekają, że utknęli między dwoma mocarstwami - Cesarstwem i Imperium.

Do Mahidevran przychodzi Gabriella. Dziękuje jej za rozpatrzenie swojej sprawy i szybkie rozwiązanie problemu. Potem kierują się do komnaty księcia. Gabriella zaprasza ich do swojej rezydencji, aby mogła się odwdzięczyć. Kobieta wychodzi i widzi na korytarzu Ayşe z małą Nergissah.

Mihrimah daje słudze list i każe mu zostawić go w komnacie Bali Beya.

Do sułtana przybywa Rustem. Czekając, Pasza widzi sługę, który z listem wchodzi do komnaty Malkoçoğlu. Rustem informuje, że jedynie część majątku Ibrahima Paszy trafiła do skarbca. Hurrem. Po wyjściu bierze list miłosny od Mihrimah do Bali Beya, Malkoçoğlu przyłapuje go w komnacie. Pasza wykręca się, że czas już skończyć z ich konfliktem, a potem wychodzi, zostawiając zdezorientowanego Bali Beya.

Mustafa i Mahidevran spożywają wieczerzę w rezydencji Gabrielli. Tymczasem w pałacu Fidan rozmawia z Ayşe o Gabrielli. Matka Nergissah jest zazdrosna o Mustafę, ale stara się tego nie okazywać.

Książę zostaje sam na sam z Gabriellą. Kobieta przekazuje chwalebne wieści o nim i jeszcze raz dziękuje za pomoc. Do akcji wkracza Mahidevran, która chce już wracać do pałacu.

Sułtan siedzi zamyślony nad pierścieniem Ibrahima, słyszy melodię graną dawniej przez przyjaciela. Wychodzi na balkon i widzi Hatice grającą na skrzypcach. Ich oczy spotykają się. (ten moment jest niezwykle wzruszający) Potem Sulejman siada na otomanie, stojącą na balkonie i płacze, wciąż trzymając pierścień w dłoni.