Turecki część 29

W dalszym ciągu zawody, ale tym razem bardziej uszczegółowimy dodawanie końcówek w słowotwórstwie nazw zawodów.

Wszystko opiera się na podziale głosek. Zdaję sobie sprawę, że na pierwszy rzut oka wygląda to strasznie skomplikowanie, ale jeśli ów podział już umiecie, to ta lekcja nie zajmie Wam więcej jak pięć minut. Dla opieszalskich odsyłam do 25 części, w której może łatwiej do nauczenia się jest ten podział rozpisany.

Kilka nudnych zasad gramatycznych:
- Sufiks, którym posługujemy się, aby z rzeczownika zrobić nazwę zawodu brzmi ,,-cı" (ostatnio głównie z niego korzystaliśmy) kiedy ostatnią samogłoską w wyrazie jest samogłoska tylna niezaokrąglona (a lub ı)
Przykład: posta (poczta) - postacı (listonosz)
- Sufiks -cu dodajemy wtedy, kiedy ostatnią samogłoską w wyrazie jest samogłoska tylna zaokrąglona,
Przykład: oyun (gra, sztuka) - oyuncu (aktor)
- Sufiks - ci dodajemy wtedy, kiedy ostatnią samogłoską jest samogłoska przednia niezaokrąglona (e lub i)
Przykład: muhasebe (księgowość) - muhasebeci (księgowy)
- Sufiks -cü dodajemy, kiedy ostatnią samogłoską jest samogłoska przednia zaokrąglona (ö lub ü)
Przykład: büyü (czary, zaklęcie) - büyücü (czarodziej, czarnoksiężnik)

Na razie najważniejsze jest, abyście nauczyli się podziału głosek (25 część tureckiego), ponieważ to podstawa do wszystkich zagadnień. Z tym powyższa lekcja, którą będziemy w kolejnych częściach ćwiczyć na przykładach, będzie dla Was łatwizną :-)